عزیز دلم برات درخواست دوستی فرستادم قبول کن اونجا هر سوالی داشتی با کمال میل در خدمتم،شیوه کامل حفظ رو برات توضیح میدم،اینجا از مبحث تاپیک یکم خارجه.
در مورد ادامه تحصیلتم با توجه به اینکه دوتا بچه کوچک داری و خانه داری و پستایی که گذاشتی من یه حدسایی راجبت میزنم ،
من تا یه سال و نیمی پسرم سرکار نرفتم،قبل پسرم همیشه مدرسه بودم بعدشم دانشگاه و بعدشم سرکار،انقد خونه موندن برام سخت بود و به شدت احساس اینو داشتم که عمرم داره میره و من هیچ کار مفیدی انجام نمیدم.
من تا هشت ماهگی پسرم که واقعا نتونستم هییییچ کاری بکنم چون خییییعلی غرغرو بود،ولی بعدش دیگه صبرم تموم شد،گشتم گشتم گشتم تا یه فعالیت مفید ( برنامه نویسی وب) پیدا کردم که بسیااااااار بهش علاقه مند بودم و اون حس مفید گذشتن وقتمو اغنا میکرد،تا قبل که برم سرکار حدود ۶ ماه براش وقت گذاشتم و به حدی رسیدم که یکی از اشناها که کارش طراحی بود وقتی طرحامو دید تعجب کرد گفت چند وقته داری کار میکنی گفتم ۴ ماه،گفت احسنت داری من که رشتم اینه بعد دو سال به این مرحله رسیدم.
کلیت حرفم اینه الان فک میکنم شما نیاز به اغنا شدن حس مفید بودنت داری نه صرفا درس خوندن یا هر چیزی شبیه این،
پس بگرد هدفگذاری کن ببین چه کارایی دوست داری یاد بگیری،چه اهدافی دوست داری بهشون برسی لیست کن همه رو، بعد ببین کدوم یکی با شرایط الانت بیشتر جور در میاد( من سن ۸ ماهگی تا ۱۸ ماهگی پسرم چون میخواستم پیشش بمونم طراحی وب که تو خونه هست و با لبتاب برام هترین گزینه بود) بگرد ببین کدوم هدفتو میتونی تو این برهه از زندگیت دنبال کنی؟
با توجه به اینکه بچه هات کوچیکن و شاید تا دو سال دیگه هر دوشون به سنی برسن باید مهد و پیش دبستانی برن( اون تایم رو هم هدفگذاری کن تا مطمئن باشی به همخ هدفای زندگیت میرسی)
نمیدونم کوچولوهات چقدی هستن،ولی اولویت زندگیت و ثمره زندگیت تربیت درست اوناس پس با توجه به سن و نیازهای اونا تصمیم بگیر.
و صددددددد البته برنامه ی طولانی مدت واسه زندگیت بریز تا به هممممممه اهدافت برسی( خودت از هممممممه مهمتری)
امیدوارم بهترین تصمیم رو واسه زندگیت بگیری خانوووووم