بچه ای که به فکر پدر مادرش نباشه که نامرد روزگار.. ولی به فکر پدر مادر بودن با به فکر خانواده بودن فرق میکنه..
منم به فکر پدر مادرمم اگر برادرام مشکلی داشته باشن غصه میخورم ولی شوهرم نود درصد فکر و خیالش پیش خانواده شه کافیه بدی کنن ناراحت شم خودشو برای اونا میکشه و طرفداری اونارو میکنه حتی حق با من هم باشه باز طرف اوناست..نه تنها فکر غم و غصه فکر بچه های خواهر برادرش پول جمع کردن یا نکردن پیشرفت کردن یا نکردن و.. رو هم میکنه.. الان مدتیه شبا دیر میاد خونه چون داماداشون دنبال ملک هستن همش از کار میاد میره باهاشون بنگاه و دنبال زمین و.. همشون با ما همسایه ان جز یکیشون که چند روز پیش زنگ زده بود از خوب نبودن کار تولیدی شوهرش درد و دل میکرد اینم میگفت خونه و کارگاهتون رو بیارید محل ما .. خواهرا و زن منم کمکتون میکنن.. انقدر بدم اومد.. من حامله چه کمکی با یه بچه کوچیک دیگه.. اینا کمن اونم بیاد..بهش میگم موقع خوشی زنگ نمیزنن موقع گرفتاری مارو میشناسن..اصلا گوش نمیده.. این به فکر خانواده بودن ظلم کردن به همسر و بچه هاست..این خیلی بده..