ماجرای زندگیم..میخام درد و دل کنم🤒

منم منتظر اجازه مادرشوهر برای خواب...تا اینکه از غصه مریض شدم و افسردگی گرفتم..من خیلی اروم بودم اصلا یبارم اینارو ب پدرو مادرم نگفتم بیچاره ها از زندگیم خبر نداشتم من تو خونه پدرم از هرلحاظ مالی و محبت و ارامش تامین بودم و خیلی بهم توجه داشتم و از نظر تحصیلات عالی بودم با وجود رشته تجربی تا دیپلم معدل ۱۹کمتر نداشتم و اصلا فکرشم نمیکردم همچین ازدواجی با همچین خانواده ای اونم تو سن کم..ولی دیگه سرنوشت چشام و دهنم و بسته بود..تا اینکه مریض شدم و چند روزی همش تو خودم بودم فقط گریه میکردم و کم حرف میزدم کم غذا میخوردم مادرشوهرم اینا همش میگفتن چته چرا حرف نمیزنی چرا غذا نمیخوری فک میکردن سنگین شدم باهاشون و محلشون نمیزارم و بعد چند روز خود بخود بیهوش میشدم و روزی چند بار ک خیلی ترسیدن و گریه میکردن برام و دکتر میبردن روزاول ب پدرو مادرم نگفتن روز بعدش خبر دادن ک اونام فورا اومدن و تا منو دیدن ک اینقد لاغر شدم عرض چند ماه و مریص شدم انگار همه دنیا رو سرشون خراب شد😔

قیافشون یادم میوفته داغون میشم بیچاره ها..دکترای اون شهرستان ک جای کوچیکی هم بود چیزی از مریصیم نمیدونستن ک بابام گفت دخترمو ببریم شهرمون ک دکترای بهتری داره فرداش با ماشین بابام منو و بابا و مامانم رفتیم ولی همسرم انگار من زنش نبودم خیلییی بی مسئولیت و ساده و کم عقل بود نمیگفت با این اوضاع چطور با همسرم نرم ولی من تنها رفتم شاید بگین براش مهم نبوده ن اینطور نبود چون میدیدم ک چقد ناراحته و بخاطرم چقد گریه میکرد ولی بی خیالیش داغونم میکرد تا اینکه ی دکتر معروف مغز و اعصاب رفتیم و بعداز کلی ازمایش باهام کلی حرف زد و منم سفره دلمو براش باز کردم اونم پیش پدر و مادرم ک برا بار اول میشنیدن بیچاره ها تو شوک بودن مامانم اینقد گریه کرد گفت من ک روزی ده بار باهات حرف میزنم چرا همش میگفتی زندگیم خیلی خوبه هیچ مشکلی ندارم😭من کلا اخلاقم اینطور بود دوس نداشتم کسی از زندگیم با خبر بشه خلاصه دکتر کلی باهام حرف زد خیلی مهربون بود و بهم گفت ایشالا هرچه زودتر مستقل بشی و زندگیت بهتر بشه گفتم اقای دکتر من هیچ وقت مستقل نمیشم اخه اینا میگن پسرم تک پسره حق نداره ازمون جدا بشه دکتر بیچاره حرفی نداشت بگه

برام قرص افسردگی و کلی چیزای دیگه نوشت رفتیم خونمون ک بابام داشت از عصبانیت میترکید گفت مگه کدوم قرنیم ک عروس تا پدرشوهرش نخابه حق نداره بخابه چطور همسرت میره میخابه تو تا اجازه ندن نمیتونی چطور پیش شوهرت غدا نمیخوری چطور نمیتونی حرف بزنی و...زنگ زدن ب پدرشوهر و مادرشوهرم کلییی گله کردن و حرف زدن شوهرمم روز بعدش اومد پیشم انگار پشیمون بود ولی نمیدونم از کدوم رفتارای خودش و خونوادشکلی بغلم میکرد دستامو صورتمو میبوسید برد بیرون بابا اینا منو چند روزی با همسرم میبردن گردش و خرید تا روحیم بهتر بشه خلاصه باز رفتیم خونم ..بعد دوماه فهمیدم باردارم دوران بارداریم هم با غذاب گذروندم

عذاباش هم بخاطر پایین بودن جفت و و استراحت مطلق ک دکتر داده بود هم بخاطر حرف و حدیث مادرو خواهر همسرم ک چرا من هیچ کاری نمیکنم..پدرشوهرم اون خونه رو فروخت و ی جای ۳طبقه دیگه گرفت ک دو طبقه اولش سرویس کامل و طبقه سوم ی اتاق بود تو اون جابجایی و اسباب کشی من جفتم پایین اومد اصلا شکمم رو میدیدین باور نمیکردین ۹ماه تو شکمم بمونه خیلیییی پایین بود انگار الان بود ک بیوفته بچم ولی منه ساده هرکاری میگفتن میکردم البته میگم دکتر استراحت مطلق گفته ولی من حتی بعد اسباب کشی هم کارامو میکردم سفره پهن میکردم ظرفارو میشستم و اشپزخونه رو مرتب میکردم واز این کارا در کل فرض کنین تو خونه ای که ۳تا خانم باشن  و دوتا مرد فقط شب بیان ومهمون خیلی کم بیاد چه کاری دارن اخه..مادرشوهرم غذا میپخت من اشپزخونه خواهرشوهرم چند روز یبار پذیرایی رو ی جارو میزد همین ولی بازم قر میزدن درحالیکه باردار بودم سنگین بودم فشارخون بالا هم ک گرفته بودم..خداروشکر ۹ماهم تموم شد و بچم سالم بدنیا اومد ولی مگه این عذابا تمومی داره😢