تاریخچه پیدایش پنکک آرایشی
در ابتدا باید بررسی کرد که پنکک آرایشی چطور و چگونه و از کجا تولید شده است. اولین بار پنکک آرایشی در سال 1916 میلادی تولید و از سال 1920 در فیلم های استودیوی هالیوود وارد استفاده قرار گرفت ولی بدلیل برخی مقاومت ها و اختلاف نظر ها تا سال 1932 از این محصول بطور گسترده استفاده نشد و زمانی بود که فیلم های 3 رنگ و یا 4 کانال مورد استفاده قرار گرفتند که فیلم های سیاه و سفید را روی فیلم قرمز و سبز و آبی ضبط می شدند. در واقع نوع آرایش بین فیلم های پانکروماتیک و فیلم های رنگی تفاوت دارد زیرا وقتی ارایش نوع روغنی استفاده می شد و نوع بازتاب نور روی آن باعث تاثیر منفی در فیلم می شد.
در سال 1935 تهیه کنندگانی که از این موضوع کاملا اگاه بودند شرکتی تولید لوازم آرایشی بویژه پنکک آرایشی برای هالیوود راه اندازی کردند و تحت مالکیت Elizabeth Arden شروع به کار کردند. از طرف دیگر شرکت Max Factor نیز در اوایل دهه 1920 خط تولیدی در این زمینه راه اندازی کرد.
در اواخر دهه 1930 شرکت مکس فکتور نسل جدیدی از لوازم ارایش صورت را ابداع کرد به نام T-D نامگذاری شد و مورد استفاده قرار گرفت. اولین استفاده تجاری از سبک جدید آرایش در سال 1937 و در ساخت برنامه *Vogues of 1938* استفاده شد.
این نوع جدید بسیار مورد توجه قرار گرفت و به زودی بسیار زیادی از استودیوهای هالیوودی از آن استفاده کردند که خود باعث شد که شرکت Arden تولیدات خود را متوقف کند و این خط تولید به فعالیت ادامه نداد.
با توجه به این نکته که در سال 1947 شرکت مکس فکتور نوعی دیگر از مواد آرایشی صورت را تولید کرد و نام Pan-Stik بر روی آن گذاشت، به نظر می رسد کلمه Pan مخفف ابتدایی پانکروماتیک panchromatic باشد.
ترکیب و میزان ترکیبات مواد درون پنکک آرایشی مانند میزان وجود وکس و روغن بسیار در نوع مات و یا درخشان بودن آن تاثیرگذار است. میزان و مقدار رنگدانه های نیز بسیار مهم است زیرا که اگر درصد ترکیب رنگدانه های زرد، سفید و یا قرمز کم و زیاد گردد باعث می شود تا این نوع پنکک آرایشی بر روی پوست صورت بسیار غیر طبیعی و مصنوعی به نظر برسد. برای طبیعی تر شدن این موضوع برخی کمپانی ها رنگدانه های سبز و آبی را نیز به ترکیبات خود افزودند.
در حالی که نسل اولین پنکک آرایشی بصورت خشک بودند در نسل بعدی این نوع ارایش به انواع مرطوب تغییر کرد و در حالی امولوسیون ها تشکیل شدند که پس از مصرف بر روی پوست بصورت خشک باقی می ماندند.
روشی که در ان دوران برای آرایش صورت مرسوم بود، استفاده از یک اسنفج خیس که با مقداری قابل توجهی پنکک آرایشی خشک اغشته شده و پس بر روی پوست صورت مالیدن است و در قسمت دوم استفاده از یک حوله خشک برای برداشتن و پاک کردن نواحی از صورت بود که نیاز به جحم کمتری پودر آرایشی بر روی خود داشتند.
در مراحل پیشرفته تر برخی شرکت های آرایشی که کرم های بهداشتی که به سرعت جذب پوست می شدند را مکمل پنکک ارایشی کردند که در کیفیت بافت و طبیعی شدن آرایش صورت موثر بودند، این نوع کرم ها را به نام کرم های پوست عسل می شناختند.
تا سال 1938 که فرانک فکتور پس از مکس فکتور تصمیم به عمومی سازی این محصول کرد ،استفاده عموم مردم از پنکک آرایشی مرسوم نبود و در سال 1947 بیشتر شرکت های آرایشی کالیفرنیا شروع به تولید و فروش این محصولات در سطح وسیع کردند و این سبک از مواد آرایشی وارد فرهنگ غالب مردم جامعه شد.
پس از وضع قوانین مختلف برخی شرکت ها که می خواستند از نام مطرح و برند شده شرکت مکس فکتور بنام pan-cake استفاده کنند و با برخورد قانونی این شرکت مواجه شدند، تصمیم بر این گرفتند تا تغییری در نام تجاری محصولات خود بکار ببرند و نامهای جدیدی مانند Pan-a-kake و pat-a-cream بکار بردند.
