من ۳۹ سالم هست و مجردم
تحصیلاتم فوق لیسانسه سالهاست که دوست دارم ازدواج کنم ولی متاسفانه تا حالا جور نشده موقعیتهای زیادی نداشتم اونهایی ام که بود مناسب نبود
بابت تجرد و تنهاییم خیلی ناراحتم چون پدر و مادرم فوت کردن و تنها زندگی میکنم یه جورایی افسرده شدم همش دنبال عیب و ایراد توی خودم میگردم عاشق مادر شدن بودم ولی فرصتش رو از دست دادم
راستش وقتی دخترایی رو میبینم که توی سن و سال مناسب ازدواجهای خوبی میکنن دلم به حال خودم میسوزه همش از خودم میپرسم چرا اینطوری شد؟!
من خواهر کوچکتر از خودم ندارم که ازدواج کرده باشه شرایط من بدتره خواهرزاده م ازدواج میکنه.
دنیای خیلی مزخرفیه من کسانی رو میشناسم که حتی از نظر اخلاقی مشکل داشتن ولی ازدواجهای خوبی کردن
به هر حال زندگی تنهایی خیلی سخته