بعد از طلاق مامان بابا من عصبی و دیوونه شدم

عزیزم من ۴۲ سالمه و خیلی هم سواد یا تحصیلات بالایی ندارم که بدونم تا چقدر حرفم درسته و اثر گذار، خودم وقتی خیلی حالت عصبی میشم احساس میکنم اگه برم یه دفتر بردارم و با همون فشار عصبی خط خطی کنم تا حدو حدودی خودم تخلیه کردم و چشمام ببندم و سعی کنم با ارامش اب بخورم و نفس عمیق بکشم ، بدش انگار ارومتر میشم و قدرت فکر کردن دارم و تصمیم بهتر و گفتار بهتری دارم

برو دکتر همینجور صادقانه بهش بگو کنترل خشم نداری بهت دارو میده اما به هیچ کس نگو فقط خودت و دکتر بدونن،کسی دستت دید بگو ویتامین هست یا هرچی

بعدش گفتن اروم شدی بگو صلوات میگم توسل کردم صبور تر شدم،لطفا حتما برو دکتر و خودتو نجات بده.

اگه بتونی یه سرگرمی واسه خودت دست و پا کنی خیلی خوبه یه هنری چیزی یاد بگیر یا برو دانشگاه وقتی مشغول باشی کمتر به حرف دیگران اهمیت میدی

پناه ببر بعد خدا ب خودت چون خوزت فقد میتونی حالتو خوب کنی فیلمای انگیزشی ببینی یه الگو مناسب بگیر تو زندگیت بساز هر انچه میخای تو ایندت باشه برای خودت بهتریتارو رقم بزن

وای دقیقا میفهمم چی میگی منم یه مدت به شدت عصبی بودم البته تو دوران بلوغم بودم ولی خب بازم اعصابمو خورد میکرد این عصبی شدنم..یهو فوران میکردم و شروع میکردم جیغ و داد کردن بعد نشستم با خودم فک کردم ک تا کی میخوای این وضعو ادامه بدی باید مرحله ب مرحله روی خودت کار کنی

قدم اول سکوت بود..و این سخت ترین و وحشتناک ترین مرحله برای منی بود ک تحت هیچ شرایطی نمیتونستم سکوت کنم و داد و بیداد نکنم..اوایل هر چقد سعی میکردم موقع دعوا سکوت کنم نمیشد ولی کم کم تلاشام نتیجه داد وقتی کسی داد میزد و عصبانی میشد من هیچیی نمیگفتم البته از درون میسوختما ولی حداقل دیگه میتونستم حفظ ظاهر کنم قدم دوم این بود درونمم مثل بیرونم بیخیال جلوه بدم انقدد رو ذهنم کار کردم و به خودم تلقین کردم و میگفتم بی اهمیت باش،هر چی گفتن بیخیال با حرف اونا که قرار نیس چیزی تغییر کنه و این تلقینا باعث شد ب مرور زمان خود مغزمم باورش بشه ک حرف بقیه براش پشیزی مهم نیس..و اینجوری بود ک این تمرینای ذهنی منو نجات داد..شاید مسخره و خنده دار بنظر بیاد ولی واقعا همش همین بود🫠

تحت نظر دکتر اصلا وابسته نمیشی ،فقط کافیه طبق دستور پزشک باشه.

میدونم چی میگی،سکوت بیشتر ادمو عصبی میکنه،انگار بدنت نمیتونه اون حجم از فشار رو تحمل کنه ...اینجوری شروع کن اولین باری ک قراره در اینده عصبی بشی تعیین کنه ک بیست ثانیه سکوت کنی بعد منفجر شی،،نمیتونی از اول کامل سکوت کنی،،وقتی طرف مقابلت داشت حرف میزد تو بی توجه به همه چی تو ذهنت بشمار،،۱،۲،۳ و..تا ۲۰ وقتی به ثانیه بیستم رسیدی و یهو خواستی حرف بزنی یهو انگار افکارت تو اون ۲۰ ثانیه جمع و جور تر شده،منطقی تر حرف میزنی،رو خودت کنترل بیشتری داری و سری بعد دوباره بگو تا یک دقیقه چیزی نمیگم..و بعد از یک دقیقه انگار دیدت باز تر میشه و کم کم یه مدت ک میگذره ب مغزت این حس تلقین میشه ک در حالت عادی هم بتونه خودشو کنترل کنه

میفهمم خشم خفته داری یوقتایی سعی کن حرفات با پیامک یا زوی کاغذ بنویس بده ، تا عادت کنی به اروم شدن ، برای چی اعصابت الان خراب میکنی ان شالله فردای روزگار مادر شدی میخوای با اونا هم همین قدر بدرفتاری کنی از الان شروع کن و به خودت به قبولون که هیچ کس و هیچ چیز با ارزشتر از خودم نیست