گاهی دلم آنقدر برایت تنگ میشود، که حتی هوای جمعه هم تسکینم نیست...
هر طرف که مینگرم، نبودنت پیداست؛
در کوچههای بیعدالتی، در اشک کودکان بیپناه، در دلهای خستهای که دیگر رمقی برای صبر ندارند...
ای پناهِ بیپناهان...
ما آموختیم که در تاریکی این دنیا، تنها نوری که دل را آرام میکند، یاد توست.
ما را چه به روزهای بیحضور تو؟
زمین از نبودت پیر شده، دلها از فراق تو پوسیدهاند...
بیا آقا...
بیا و آرامش را از نو معنا کن،
بیا تا چشمهای خسته، دیدن را بیاموزند،
تا قلبهای شکسته، دوباره بهانهای برای تپیدن داشته باشند.
ما گناهکاریم، ولی منتظریم...
ما بیوفاییم، ولی دلبستهایم...
ما غرق دنیا شدیم، ولی دلمان هنوز به آسمان تو بند است.
آقا جان...
ما فقط ظهور نمیخواهیم، ما تو را میخواهیم.
اللهم عجّل لولیک الفرج 🤲💚