من همیشه یه مدتی خودم و از ارتباط گرفتن با ادما منع میکنم (بابت ی رفتار یا حرکت خاصی ک از بعضیا میبینم) و وقتی مجددا شروع ب ارتباط گیری میکنم دوباره میخوره تو ذوقم
مثلا امشب بعد مدتها رفتم تو گروهی ک قبلا بودم بخدا کاملا بی دلیل یه نفر بهم توهین کرد مشکل اینجاست غیرمستقیم فحش داد منم نمیتونستم یقه شو بگیرم ک بگم چرا این حرفو زدی چون میزد زیرش ولی خب کاملا مشخص بود فحش داده بهم
و تو گروه اصلا ب حرفای من درصدی توجه نکردن
خیلی حس بدیه ک همیشه نادیده گرفته بشی
شما تجربه اش کردین؟:)))))
بله همیشه
متاسفانه همیشه ادمای لوده پر حرف طرفدار دترن
آره بابا کیه که تجربه نکرده باشه
اره چون نمیتونی مجلس گرم کن باشی
یا صحبت هات متناسب اونا نیست
یا تو جمعشون زیاد نیستی
من گاهی گروهو میبینم حوصله نوشتن ندارم یا کوتاه جواب میدم
بله من
تحمل افرادی که اصلا حواسشون به حرفا و حرکاتشون نیست و راحت دل میشکنن ندارم
خودم موقع صحبت با دیگران خیلی رعایت میکنم
برای همین رابطه ام با اطرافیان خیلی محدوده
اره من تنها جاییکه خیلی حرف میزنم و نظر میدم اینجایه
بیرون سکوت میکنم چون تجربه ی خوبی ندارم همین نادیده گرفتنی که گفتی و یا دیگران بهم اهمیت نمیدن
من اصلا حرفم نمیاد. یعنی حرف مهمی وجود نداره. برای همین بیشتر گوش میدم و تو جمع ها نیستم
احساس تنهایی دارم ولی خیلی از جمع ها سمی و پر از غیبت و عقده بازیه. منم نمیخوام جزوشون باشم.
