استغاثه و دعای جمعی ما ظهور را نزدیک می‌کند

بنویسید امید دل زهرا مهدی ست

چاره کار همه مردم دنیا مهدی ست

اللهم عجل لولیک الفرج

خبری می‌رسد از راه، خبر نزدیک است

آب و آیینه بیارید سحرنزدیک است

طبق آیات وروایات رسیده ای قوم

جمعۀ آمدن او به نظر نزدیک است

عاقبت فصل زمستان به سرآید روزی

باز هم گل دهد این باغ ثمر نزدیک است

قطره چون رود شود راه به جایی ببرد

به دعای فرج جمع اثرنزدیک است

با ظهورش حرم فاطمه را می‌سازیم

بار بربند برادر که سفر نزدیک است

راه دور دل ما تا به درخیمه او

از درخانۀ زهرا چقدر نزدیک است

آه گفتم که در خانه و یادم آمد

غربت مادر و اندوه پدر نزدیک است

گرچه از آتش درسوخته جانم اما

بیشتر روضۀ کوچه به جگر نزدیک است

باز کابوس سراغ پسری آمده است

باز می‌لرزد و انگار که شر نزدیک است

مادرت را ببر از رهگذر نامردان

کوچه بند آمده از کینه خطر نزدیک است

تا که افتاد زمین زلزله درعرش افتاد

هاتفی گفت: قیامت به نظر نزدیک است

دو قدم رفته نرفته نفسش بند آمد

پسرش گفت بیا، خانه دگر نزدیک است

...

داغ مادر به جگر می‌رسد اما انگار

اثرداغ برادر به  کمر نزدیک است...

محسن عرب خالقی

اللھم‌عجل‌ݪوݪیڪ‌اݪفࢪج‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌#  

قرار بود به ما فیضی از سحر بدهی

  به قدر بال مگس اشک مختصر بدهی

  ضمانتی است برای سلوک اهل سحر

  اگر زمان مناجات چشم تر بدهی

  میان شعله نشستن عروج پروانه است

  مرا تو عاقبت از پای شمع..،پر بدهی

  وصال عاشق و معشوق دردسر دارد

  به دست و پات می افتم که دردسر بدهی

  کجای شهرِ نفس گیر ندبه می خوانی؟

  بناست گاه‌گداری به ما خبر بدهی

  نشسته ام سر این کوچه..،گریه می خواهم

  نشسته ام که به من اشک بیشتر بدهی

  دل شکسته ی عُشّاق را ندیده بخر

  چه می شود اگر این مرتبه ضرر بدهی

  من آه می کشم آنقَدر تا که پاک شوم

  اگر به آه جگر سوز من اثر بدهی

  قسم به حضرت زهرا درست خواهم شد

  به این خراب‌ترین مُهلتی اگر بدهی

  شناسنامه ی من را بگیر از من تا

  برای کرببلایی شدن،"گُذر" بدهی

  به حقِ پاره‌جگرهای تشنه‌کام اُحُد

  ببخش تا که به من فرصتی دگر بدهی

  ندید حمزه‌ی خود را..،چگونه مُثلِه شد!

  چطور خواهر مظلومه را خبر بدهی

  امان ز قلب عقیله..،چه دید در گودال

  تنی بدون سر و نیزه‌خورده و پامال

طالبِ خونِ خدا،مَتی تَرانا وَ نَراک

يابنَ مِصباح الـ‌هُدی،مَتی تَرانا وَ نَراک...

چه شود با تو کنم گريه سرِ قبرِ حسين

با حضورِ شـ‌هدا،مَتی تَرانا وَ نَراک

تعجیل در فرج مولایمان صلوات

شاید آن روز که سهراب نوشت:

“تا شقایق هست زندگی باید کرد”

 خبری از دل پر درد گل یاس نداشت

 باید اینگونه نوشت:

هر گلی هم باشی چه شقایق چه گل پیچک و یاس

 جای یک گل خالیست....

زندگی بی مهدی زندگی با غمهاست....

 🌼🌼تا نیایی گره از کار بشر وا نشود.....درد ما جز به ظهور تو مداوا نشود...🌼🌼

🌼🌼السلام علیک یا ابا صالح المهدی(عج)🌼🌼

امام_زمان_عج_مناجات#  

دردهایم غالباً پیش تو درمان می‌شود

با کریمان کارهای سخت آسان می‌شود

پلک بر هم می‌زنی و روز را شب می‌کنی

چشم اگر برداری از دریا، بیابان می‌شود

خوب می‌دانم جهان وابسته‌ی الطاف توست

در حقیقت ابر با اذن تو باران می‌شود

بی گمان وقتی بیایی از سر شرمندگی

پشت ماه روی تو، خورشید پنهان می‌شود

دستِ پُر برگشته هرکس دستِ خالی آمده

هر چه کم آورده‌ام اینجا فراوان می‌شود

هرکسی آمد به “قم” اما نیامد "جمکران"

وقت برگشتن به شهر خود پشیمان می‌شود

خوش به حال روزه‌داری که به امید کرم

در کنار سفره‌ات افطار مهمان می‌شود

روز جمعه نامه‌ی اعمال مارا وا نکن

حتم دارم واکنی، حالت پریشان می‌شود

در قیامت دلخوشم اما به لطف جد تو

ضامن من نیز "آقای خراسان" می‌شود

✍ #مجید_تال

الإمام الرضا عليه السلام ـ في صِفَةِ الإِمامِ ـ : الإِمامُ الأَنيسُ الرَّفيقُ ، وَالوالِدُ الشَّفيقُ ، وَالأَخُ الشَّقيقُ ، وَالاُمُّ البَرَّةُ بِالوَلَدِ الصَّغيرِ .

امام رضا عليه السلام ـ در تعريف «امام» ـ : امام ، همدم و رفيق است و پدر مهربان ؛ و برادرِ همسان است و مادر نيكوكار به فرزند كوچكش .

اگر تمام عالم را جستوجو کنی، دوستی همچون امام عصر علیه السلام نمییابی که:

هرچند به یادش نباشی، تو را از یاد نبرد؛

هرچند او را رها کنی، تو را رها نکند؛

هرچند بر او جفا کنی، از عطا دریغ نورزد؛

هرچند در حقّش دعا نکنی، به درگاه خداوند برایت دعا کند؛

هرچند از او گریزان باشی؛ از تو روی برنگرداند؛

هرچند موجبات رنجش او را فراهم کنی، رنجوری تو را برنتابد؛

هرچند به او سربلندی نیفزایی، او سبب افتخار و بزرگی تو باشد؛

اگر از حال او بیخبر باشی، از احوال تو بیخبر نماند؛

اگر تو حضور او را درک نکنی، همیشه و هرجا همراه تو باشد؛

اگر از ارتباط با وی خودداری کنی، خود به تو پیغام دهد؛

اگر از او دفاع نکنی، تو را بیپناه مگذارد؛

اگر هزاران مرتبه قلبش را شکسته باشی، باز عذرت را بپذیرد؛

اگر بارهای زیادی نقض میثاق کرده باشی، راه بازگشت به سوی تو نبندد؛

اگر تو او را دوست نداری، او تو را دوست داشته باشد؛

اگر تو امانتداری شایسته برایش نباشی، او امین و رازنگهدار تو باشد؛

اگر تو او را یاری نرسانی، او پشتیبان و یاور تو باشد؛

اگر کوچکترین خدمتت را به رُخش کشی، بزرگترین لطفش را به رویت نیاورَد؛

اگر تو حریمش را پاس نداشتی، او تو را حمایت و محاظت کند؛

اگر تو او را طرد کنی، او کهف حصین و پناهگاه امن تو باشد،

اگر سهم او را از مالت نپردازی، باز هم روزی خویش را مدیون او باشی؛

اگر تو فرزندی خطاکار و سربههوا گشتی، او پدری بزرگوار و شفیق باقی بماند؛

اگر تو حقّ برادریاش را ادا نکردی، او همچنان برادری مهربان برای تو باشد؛

اگر تو او را در سختیها تنها گذاشتی، او در تنگناها تو را تنها نمیگذارد و شاید، رهاییبخش تو باشد؛

... و اینها همه درحالی است که هیچ نیازی به تو ندارد و به عکس، تو سراپا نیاز و احتیاج به اویی!

آری، خواننده ی گرامی!

رمز جلب عنایت امام عصر علیه السلام توجّه به وجود مقدّس اوست. میتوان آن حضرت را با « توسّل به ساحت مقدّس معصومین علیهم السلام و خود آن بزرگ» در قلب خویش حاضر دید.  اشتباه نکنیم! امام علیه السلام در دوردستها نیست؛ هر لحظه با ماست؛ از رگ گردن به ما نزدیکتر است!

کافیست یک بار بگویی یا صاحب الزمان💜

امام زمان (عج):به شیعیان و دوستان ما بگوییدکه خدارا به حق عمه ام حضرت زینب(س)قسم دهند که فرج را نزدیک گرداند