خدایا دلم گرفته از تو هم دلم گرفته گویا ازدواج فقط به شانسه که اونم بهم ندادی
و گر نه کسی که درباره اش حرف می زنم، همه جوره منو دوست داشت. چند سال هم همکار بودیم هم دوست. هم با هم صمیمی بودیم هم از نظر عاطفی و فیزیکی به هم گرایش داشتیم. ولی میخواد کسی که ننه جونش میخواد رو بگیره چون میگه از مادرش میترسه.
فکر کنم هر دختر دیگه ای جای من بود، تا الان این آقا گرفته بودش. ولی چون من بدشانسم و تقدیرم تنهاییه، جور نشده. آخه حتی وقتی ماجرامون رو برای روانشناس هم تعریف کردم تعجب کرده بود. فکر کنم اونم فهمیده بود که توصیه های رواشناسانه برای من یک نفر جواب نمیده.
اگه قرار بود ازدواج برام جور بشه، تا حالا شده بود. حالا با این آقا نه، با یه فرد دیگه. ولی نشد، نمیشه. خیلی دلتنگ و غمگینم. خدا هم منو دوست نداره. سالها با انواع روشها به درگاهش التماس کردم که از تنهایی خسته ام و میخوام ازدواج کنم، ولی اصلا منو داخل آدم به حساب نمیاره. خدایا من از تو هم دلگیرم. به کی باید بگم؟
