آرزوها

نه بخدااا     

در حالت آلفا (بیست دقیقه قبل خواب و بعد بیدار شدن)

اهدافت رو بنویس و تصویرسازی انجام بده!

گل وقت این هست ...

بله، ببخشید

درست میفرمایید، من اشتباه متوجه شدم

به نظرم ...

اول از همه آدم باید با خودش رو راست باشه؛

و شفاف و صادقانه، بدونه برای چی میخواد به اون هدف برسه؟!

به قول یه بزرگی؛ (در خصوص رسیدن به اهداف)

کسی که چرایی اون رو پیدا کنه، قطعاً چگونگی رسیدن بهش رو هم پیدا میکنه!

در کل، استرس در حد نرمال و معقول خوبه؛

در حدی که ما رو وادار کنه کار رو استارت بزنیم!

در نظر داشته باشید که ...

به عنوان یک انسان ما مجموعه‌ای از تمامی احساسات هستیم و احساسات منفی نیز بخشی از وجود ما هستند، یا به تعبیر دبی فورد: «گنج‌های درون ما.»

منظورم این بود که ...

باید به این درک درونی برسید که اتفاقات بیرونی،

تعیین کننده احساسات درونی شما نباشند،

یعنی شما بسط نشنید یه جایی و بگید که تا بیرون اون اتفاق خوبه نیوفته من هیچ کاری انجام نمیدم.

شما ایگوی درون‌تون نیستید ...

ببینید، توکل ...

یعنی تو در عین اینکه خواسته‌ای قلبی داری؛

در حد توانت تلاشت رو بکنی و نتیجه رو به خدا واگذار کنی!

یعنی به خدا اعتماد کن که همیشه بهترین ها رو بهت میده!

«هر اتفاقی که می‌افتد، خیر مطلق و برکت زندگی من است.»

اگه حس میکنید که ...

در استارت کارهای روزانه و اهداف مشکل دارید؛

نیاز به مشاوره روانشناس دارید برای تشخیص دقیق!

اما ممکنه ...

- افسردگی باشه

- اختلال ADHD باشه

- اختلال وسواس فکری عملی باشه

- و از همه مهم‌تر: «طرحواره‌ی وابستگی»

اینها ریشه‌ی اهمال کاری باشند.

شخصیت و کاراکتر انسانها ...

در بدو تولد تا نوجوانی، توسط خانواده و اجتماع تعریف میشود؛

چه بسا ممکن با «خود واقعی ما» در تضاد باشد که اغلب همینطور هست.

باید به واقع، به درون رجوع کنیم؛

و این سوال رو از خودمون بپرسیم:

«من کیســـتم ...؟»

«آیا همین کوفتـــی هستم که جامعه تعریف کرده ...؟»

منظور از «من خود درونم نیستم» یعنی ...

من ایگو یا همان نفس درون نیستم!

من چیزی ورای تمام اینها هستم.