سلام دوستان عزیزم
من هم یه مادرم مثل خیلی از شماها
پسرم 4ماه و نیمه هست و من باید یک ماه و نیم دیگه بزارمش مهد ؛ چون
- امکان نگهداشتن بچه ام توسط آشناها وجود نداره
- به پرستار نمی تونم اعتماد کنم
- امکان ترک شغلم وجود نداره (به دلیل مسائل مالی ، تلاش هایی که برای تحصیل و موقعیت اجتماعی که الان دارم، انجام دادم، واینکه شاید تمام سختی ها دوسال باشه چون بعد از اون حتی خیلی از مامانهای خونه دار بچه ها رو تو مهد می زارند و بعد اون هم که می دونید پیدا کردن شغل مناسب و یا حتی برگشتن به جایگاه قبلی ممکنه عملی نباشه )
من هم مثل خیلی از مامانهای شاغل ته دلم می دونم که خونه و در کنار من بودن، برای پسرم بهترینه و مثل خیلی از مامانهای شاغل دیگه نوشته ها و توجیهات مادرهایی که ترک شغل کردن و به خاطر بچه ها تو خونه موندند رو توی تاپیک های مختلف خوندم ؛
ولی این تاپیک واسه درددل ، تبادل اطلاعات و تجربیات مادرهایی هست که با وجود آگاهی از تموم مسائل، انتخاب دیگه ای به جزء مهد ندارن . برای اینکه بیایند اینجا صحبت کنند تا بتونیم شرایط موجود رو به بهترین شکل ممکن بگذرونیم؛ تبادل اطلاعات کنیم راجع به مسائل مختلف مثل
- اطلاع رسانی به همدیگه راجع به مهد هایی خوبی که در نقاط مختلف می شناسیم
- نکات مورد توجه وقتی که بچه ها رو تو مهد گذاشتیم
- تخفیف نگرانی هامون و دلشوره ها و احیانا عذاب وجدانهامون واسه به مهد سپردن کوچولوها و درست و غلط بودن این احساسهامون
- آیا بچه هایی که تو خونه هستند همه جوره okهستند و فقط بچه های مهد کودکی دچار سختی و احیانا ضربه های روحی و شخصیتی می شند ؟/؟
- و سایر مسائل
