دوستم با یکی نامزد کرده از همون اول بهش گفته من نماز و روزه برام خیلی مهمه طرفم دروغ گو نباید باشه اهل مشروب هم نباید باشه پسره هم گفته نه من اصلا اینجوری نیستم ولی دقیقا همینجور بوده مشروب میخورده (بعد نامزدی قطعش کرده فقط دو سه بار طی نامزدی خورده که دوستم نفهمیده) اهل نماز و ایناهم نبوده تو اون یک سال و نیم دو سال نامزدی هربار دوستم گفت نماز میخونی گفته اره میخونم حتی قسم میخورده که میخونم یا مثلا دوستم گفته سرکار چجوری اصلا نماز میخونی گفته میرم نمازخونه ولی حالا دوستم فهمیده اصلا سرکار نماز نمیخونده یا مثلا جاهایی که دوستم بوده نماز نمیخونده فقط وقتایی میومده خونه دوستم یا اون میرفته خونشون یا بیرون بودن خلاصه جلوی اون میگفته من نماز میخونم.البته جدا از این بحث ها پسره واقعا گل هست خیلی بچه خوبیه باهاش برخورد داشتم
😑😑😑😑
عقدن؟
نمیدونم من بشخصه اصلا مذهبی ومعتقد نیستم و اگر شوهرم آخوند باشه ولی به آزادی وشخصیت من احترام بذاره منم به اون و عقایدش احترام میذارم بنظرم دنیا با پذیرش تفاوتا قشنگتره ، ولی جدا از این قضیه کار اون آقا اشتباه بوده شبیهکلاهبرداریه این بحثش کلا جداست و آدمی که یه بار با دروغ کارشو پیش برده بازماینکارو میکنه پس بابت دروغگوبودنش باید یه زهر چشمی ازش بگیره که فکر نکنه طرف ساده اس میشه گولش زد ازش سواری گرفت.
دروغ گفتن درست نیست ولی نمازم زوری نیست
نماز و اینا اصلا مهم نیست برام
ولی با دروغش هیچ رقمه کنار نمیام
چون هرجا ب نفع و ضررش باشه مثل آبخوردن دروغ میگه
۲سال بازی دادن طرف کم نیست
سلام الان که نامزد هستن بهتره جدا شن این دوستت نماز بهش مهم بوده که معیار قرار داده از طرفی نامزدش از مهم بودن نماز براش خبر داشته که دروغ میگفته وگرنه میتونست صادقانه بگه نمیخونه از طرفی میتونه به کسی که راحت دروغ میگه قسم میخوره اعتماد کنه؟ از کجا در مورد بقیه مسایل اینقدر راحت دروغ نگه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
30 ثانیه پیش
30 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
