من 3 ماهه اومدیم سر زندگیم تو شهر غریب هستیم
با شوهرم هیچکس رو نداریم اینجا
از خانواده هامون 3 ساعت فاصله داریم
الانم که تابستون شروع شروع و روزگار داره بلندتر مبشخ بیش از حد حوصلم سر میره
خیلی هم دلتنگ خانوادم میشم همش تو فکرشون هستم
شماها تو شهر غریب چطوری می گذرونید؟؟ دلتون برا خانواده هاتون تنگ نمیشه ؟؟
من ۹ساله شهر غریبم ن خانواده همسر دارم ن خانواده خودم دیگه عادت کردم به همین وضیعت دلم هم تنگ بشه باید کناربیام
من حاضرم فرسنگها از خانواده شوهر دور باشم
منم همینطور 🥲
منم چندساله دورم . یکسال اول افسردگی گرفتم .
من اوایل عروسک نمدی درست میکردم بعد رفتم سرکار
من و شوهرم غرببیم
شش سالی میشه
ی تیکه از قلبم جا مونده کنار خانوادم ،کارامو انجام میدم کار خونه خرید ،زبان.نقاشی یوتیوب اماااااا اصلا خوش نیستم
ی حالت زندگی اجباری دارم زندگی میکنم تا زمان فوتم برسه
انگار غربت باعث افسردگیم شده
باشگاه برو کلاس هنری برو
کلی دوست پیدا کنین برای خودتون. اینکه چج.ری بگذرونین بستگی به خودتون داره
باید با شرایط موجود کنار بیای
خودت سرگرم کن
مثلا کتاب بخون ،برو اموزشگاه حرفه یاد بگیر که باهاش سرگرم بشی
تونستی پاره وقت برو سرکار
۷ ۸ ساله تنهایی شهر غریبم و مشکلی ندارم
برو باشگاه.کلاس های مختلف.دوست پیدا کن.بیکار بشینی به خودت سخت میگذره
من از خدامه شهر غریب باشم
دختر کیف کن
منم دورم تقریبا ۳ ساعت ولی اصلا برام مهم نیس ..خانواده رو زیاد دیدیم حالا یکم مستقل باشیم هر دو سه هفته یه بار میریم شهر خودمون کافیه واسم
