یکیش کمالگراییمه، مخصوصا سر ظاهر
من ظاهرشو پسندیده بودما، چهار پنج جلسه رفت وامد داشتیم کاملا اوکی زودم و به دلم نشسته، ولی عکساشو که نکاه میکنم هی میگم کاش قد بلند تر بود، کاش موهاش پر تر بود ....
اینا تازه داره میاد تو فکرم، وگرنه همون اولا من پسندیده بودم
کلا نسبت به کوچکترین اختلاف نظری که اصلا مهم نیست دارم حساس میشم
یا همش میگفتم نکنه اهل نماز نیست بهم دروغ گفته باشه!
در حالیکه ادم صادقی به نظر میاد و اگه میخواست دروغ بگه خیلی چیزای دیگه رو میتونست دروغ بگه