پس عشق باید کنترل بشه یا به رشد و تعالی برسه که شخص تا حدی از موضع عشق بیاد این ورتر بتونه توی این مورد هم عزت نفس خودش رو بازیابی کنه
و البته منظور من رابطه عاشقانه نبود، خود عشق بود و بله عشق راه خیلی سخت و صعب العبوری داره و هرکسی ازش نمی تونه عبور کنه
پس اگر قرار بر از دست دادن معشوق باشه، عشق یک طرفه میشه چون معمولا توی عشق دوطرفه همدلی متقابل وجود داره
و منظور بنده از عشق، احساس عشق هست چه می خواد برای رابطه ای خرج بشه چه هیچ وفت بروز نکنه
مثلا خودم چند سال عشق دورادور به یک نفر داشتم بدون این که باهاش ارتباط بگیرم یا خودش بدونه
من فکر میکنم آدم ممکن هست عزت نفس داشته باشه ولی طرحواره هایی مثل ترس از رهاشدگی و یا مهرطلبی هم داشته باشه که باعث بشه تو رابطه بد بشه
انگار این عشق تازه هست
اونجایی که بیخیال طرف میشی بنظرم یعنی ارزش خودتو دونستی و بیشتر از این وقتتو تلف نکردی
رهاش کردی و برای انتخاب اون هم ارزش قائل شدی.
میدونید میخوام چی بگم؟
من فکر میکنم اگر این عزت نفسه نباشه، عشق بیمارگونه میشه.
باز شما به احتمال قوی مطالعت از من بیشتر بوده... رابطه ی بین این ها از دیدگاه روانشناسان بزرگ رو میدونید.
دقیقااا
این هم حرف جالبی بود 👍🏽
و هرچه بیشتر خلأها زیادتر باشه عشق شکل بدی به خودش می گیره
و یا ممکن هست هیچ خلا و مشکلی هم نباشه اما چون عشق یک طرفه باشه این خلأها ایجاد میشه و اگر شکست عشقی هم تداوم پیدا کنه شخص به معنای واقعی دچار اختلال هم میشه
نظر شما چی هست؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
20 ثانیه پیش
21 ثانیه پیش
21 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
