نه عزیزم .آخه این چه حرفیه .من بچم تا۵سالگی همه چی دراختیارش بودولی چون همش تنهابودزیادمیگفت من خواهروبرادرندارم وگریه میکرد
ماباتوجه به شرایطمون بچه ی دوم آوردیم .اوضاع بچم ازاین روبه اون روشد
من شرایط روحی بچم خیلی برام مهم تره
الان هم بچمومدرسه ی خاص ثبت نام میخوام بکنم که هزینه ش نسبت به دولتی یکم بیشتره
شماهم بگردمثلامدارس قرآنی وشاهداطرافتون پیداکن .خیلی خوب بابچه هاکارمیکنن وپایه ی بچه قوی میشه
البته اطراف من مدرسه ی غیردولتی هم هست ولی هزینه ۲۵تومنه وهیچکس راضی نبوده
حالابازتصمیم گیری به عهده ی خودتونه
بچه بزرگ هم بشه بازجای خالی خواهریابرادرروحس میکنه
من بچه دوم انتخاب میکنم چون بچه هابه خواهربرادربیشتراحتیاج دارن پسرمن دانشجوهست چندوقت یکبارمیاداونروزی میادبچه هام پشت پنجره هرلحظه منتظرشن حرف میزنن سربسرهم میذارن لحظاتی هست فقط دلت میخوادبشینی ونگاهشون کنی
به نظرم مدرسه همچین مهم نیست من خیلیا رو دیدم رفتن دولتی و خانواده هیچ هزینه ای نکردن ولی ماشاالله چقدر زرنگ و شاگرد اول هستن ، یکیش بچه های خواهر شوهرم و یکی داداش خودم که همش دولتی درس خوندن
من خودم دوتا دارم درسته هزینها بیشتر میشه و امکانات کمتر میشه ولی الان بچهام چون جفت نیستن بازم یکی خواهر اون یکی برادر میخواد و هر روز میگن قطعا شده چیزی بخوان و براشون از عمد نخرم تا معنیه نه و شکست رو یاد بگیرن ولی خب با علاقه زیاد به بچه معقول نمیدونم فعلا برا سومی و چهارمی شاید سالهای بعد ولی مطمعنم بچها معنیه تقسیم کردن و کار گروهی رو جایی بهتر از خونه یاد نمیگیرن معنی جامعه و تعامل احساس دوست داشته شدن توسط کسی غیر از پدرو مادر همدم و همدل و دوستی که همیشه باهاش باشه حتی نصفه شبا
بچه دوم
