سلآم بانوی زیبا چهره. ♡
رستا جآن
چه نامِ زیبایی..
حالت رو میفهمم. درکت میکنم و دوست دارم در این لحظه تنگگگ بغلت کنم♡ و بهت بگم. آروم باش
زندگی کردن برای خودت خیلی سخته..
پدر و مادر ازت توقع دارن به رویای های برباد رفتشون جآن بدی! درحالیکه تو باید به رویاهای خودِ رستا جآن بدی. برای خودت بزیستی!
به پزشکی علاقه نداری.. برفرضِ محال هم بیاری. خب روزِ اولِ دانشگاه و تصور کن.. خیلی سردته نه؟ ناراحتی مگه نه؟ خب حالا رفتی سرِ کلاس..
بی حوصله ای.. اخم داری..
حالا واسه تشریح رفتی.. نزدیکه اوق بزنی..
به امتحانِ پایان ترم نزدیک میشی.. نمیتونی درس بخونی. نمیتونی حتی یک کلمه درس بخونی. حالت از کتابات بهم میخوره. احساسِ بی ارزشی میکنی. احساس میکنی کافی نیستی. احساس میکنی خوب نیستی. احساسِ بازنده بودن داری. احساسِ اینکه تو همیشه نقشِ یه بازنده رو اجرا کردی. حالِ دلت خوب نیست..
و حالا از حال و احوالِ پدر و خانوادت بگم؟!
خانوادت و مخصوصا پدرت با افتخار سینه رو سپر میکنن و پزِ دکتر شدنت و به فامیل و دوست و اشنا و همسایه و همههه میدن
اونها خوشحالن تو دکتر شدی.
اونها خوشحالن چون به آرزوشون نرسیدن، ولی تو آرزوشون و برآورده کردی.
ولی یک سوال رستآ جانم.
آیا خانوادت هم ارزوهای تورو براورده میکنن؟
رستآ چراااا خودتو قربانی میکنی؟!
خودت چی میشی؟
درسته هیچکدوم ازین اتفاقات نیفتادن ولی.. ولی رستآ فکر کن..
اگه رشته ای رو بری که از روی اجبار و بی علاقگی هست، مسیرِ زندگیت به جهتی میره که تو بهش علاقه نداری! با آدمهایی آشنا میشی که هم ارتعاشِ تو نیستن.. در محلی کار میکنی که روحت در حالِ سلاخیه!
من نمیدونم رستآ واقعا به چه چیزی علاقه داره!
رستآ میدونی به چه چیزی علاقه داری؟
میدونی برای چه چیزی ساخته شدی؟
گفتی بلاگری و بازیگری..
رستآ.. میشه ازت خواهش کنم، برای خودت بجنگی! برای خودِ رستا بجنگی؟! برای زیستن و لذت بردن و رقصیدنِ پروانه های قلبت زندگی کنی؟!
رستآ
تنها مسئولیت ِ تو زندگی کردنِ خودته.
درست انجامش بده لطفا
به حرفِ بقیه هم توجه نکن.
مگه هرکی تجربی میره حتما باید مدرک پزشکی بگیره!
مگه هرکی درسش خوبه، معدلش بالاس، درصداش بالاس، باید پزشک بشه؟
رستآ ردِ قلبت و بگیر. ردِ چیزی که باعث میشه رستآ بخنده، رستآ شاد باشه.
وقتی ادما در جای درستِ خودشون در زمانِ مناسبِ خودشون قرار نگیرن، احساسِ بی کفایتی دارن.
رستآ ازت خواهش میکنم برای خودت زندگی کنی. قطعا رد پایی باید بر روی این جهان بگذاری که خلق شدی.. حالا با موسیقی، هنر، علم، یا حتی بلاگری!
هیچکدوم از شغلها بی مصرف نیستن.
یادت باشه تو منحصر به فردی. مسیرِ موفقیت همه مثلِ هم نیست. باید با هم تفاوت داشته باشیم. نوعِ جیغ زندمون تو دنیا بایددددد متفاوت باشه.
بجنگ برای رستآ. بخاطرِ خودِ رستآ برای چیزی که میخوای کوتاه نیا.
رستآ این دنیا به تو نیاز داشت که تو رو ساخت، قدرِ خودت رو بدون.
دوستت دارم. ❤