در فراسوی واژه ها...
و در بین کلمات...
دنبال چیزی بودم که بتوانم با آن از تو سپاسگزاری کنم...
اما؛ نیافتم هیچ...
تو همیشه کنار من بودی...
در شادترین لحظاتم وقتی که اشک شوق ریختم و به خود میبالیدم...همان موقع ها که در پوستم نمیگنجیدم...
در بدترین حالاتم که شب ها تا صبح بیدار بودم و از درد و ناامیدی اشک میریختم...همان وقت ها که دلم از زمین و زمان میگرفت...
با من بودی...با من ماندی...
هر وقت احساس تنهایی کردم یاداور شدی که تو را دارم هنوز هم...
هرگاه که افتادم...دستم را گرفتی مرا بلند کردی و خاک های غم و اندوهه شکست را از لباس و تنم تکاندی و به من گفتی عیبی ندارد؛ موفق میشوی من هستم با هم موفق میشویم...
که گفتی شکست لازمه ی هر پیروزیست و تو از پسش برمیایی...
من عزیزم...
برای تک تک لحظاتی که با من بودی مچکرم...
برای اینکه مرا تنها به حال خود نگذاشتی...
برای اینکه مثل کوه پشتم بودی...
برای آغوشت که مرحم دردهایم بود...
و برای بودنت که امید زندگی ام شده است...
مرا ببخش...
که تورا گاهی فراموش و گاهی گم میکردم...
گاهی هم اهمیتی به تو نمیدادم...
میدانم...اشتباه کردم...
ولی حالا آمده ام تا تو را در آغوش بگیرم...
حال نوبت من است که نگذارم تنها شوی...
میدانم خوب میدانم که تو...
مهربان ترین...
دلسوز ترین...
بی کلک و ریا ترین...
قوی ترین...
و پشتوانه ترین فرد زندگیِ من هستی...
تو را خوب میشناسم...
من عزیزم...
با هم موفق میشویم...
با هم لبخند میزنم برای تمام شادی های در راه...
و با هم میگریم اگر غمی به سراغمان آمد...
آری...
باهم از پس تمام مشکلات و این زندگی برمیاییم...
میدانم که در آخر پیروز میشویم...
و باهم گذشته ای که اذیتمان میکند را فراموش میکنیم...
دیگر اهمیتی ندارد که چه کسی هست یا نیست...
اصلا کسی می آید یا نه...
مهم این است که تو را دارم...
امشب را هم با تو جشن میگیرم...
و باهم پا به دوران جدیدی میگذاریم...
میدانی نباید این شب؛ و این تحول بزرگ را فراموش کنیم...
تولدت مبارک من...
امشب با فوت کردن آن شمع ها...
تمام گذشته را هم فوت کن و فراموشش کن برای همیشه...
و تمام چیزهایی که اذیتت میکند را هم...
زندگیِ جدیدی را شروع کن...
اینبار قوی تر...
میدانم که لاقل بهترین ها هستی...
پس برایت بهترین ها را از خدا میخواهم...
به جای تک تک آن اشک ها برایت ارزوی لبخند میکنم...
به جای هربار شکستت برایت موفقیت را میخواهم...
فقط یادت نرود که همیشه همینطور بمانی...
آری...
خودت بمان و عوض نشو...
یادت باشد که قوی بمانی...
که تلاش کنی برای هدف هایت...
و برای خودت...
و هرگز ارامش و حال خوبت را به آدم ها گره نزنی...
به وقت 25 اردیبهشت...
تولد 18 سالگی...:)
