خدا انسان رو افرید تا عاشق باشه افرید چون خالق هست و افریننده از صفات خداست
انسان توی بهشت از جام عشق خدا می نوشید و سرمست بود اما بیشتر میخواست
انسان از خدا عشق بیشتری خواست
خدا گفت توی بهش ظرف تو همین قدره اگر میخوای ظرفت بزرگتر بشه باید بری روی زمین بین حق و باطل امتحان بشی تا رشد کنی و ظرفت بزرگتر شه و بتونی عشق بیشتری رو تو دلت جا بدی
این شد که انسان با کمال میل اومد رو زمین تا ارزش افزوده تولید کنه.رنج جز جدایی ناپذیر زندگی انسانه چون انتخاب خاصیت انسانه چون اختیار
ویژگی خاص انسانه که اونو از فرشته و حیوان بالاتر برده
و انتخاب همیشه بین دو چیزه که هردوشو انسان دوست داره مجبوره یکیش رو انتخاب کنه و رنج نبود اون دومی رو باید تحمل کنه اینه که رنج هیچ وقت از ادمی جدا نمیشه ادمی همیشا بین حق و باطل
بین خوب و بد در امتحانه و رشدش تو همینه