من مجردم
طبیعتا تجربهی مادری رو ندارم
ولی بچهی اولم
هیچی برای بچه مثل یه همبازی نیست...
من چقد انتظار داشتن یه ابجی یا داداش میکشیدم
و بعد دنیا اومدنش چقد لحظه شماری میکردم بزرگ شه با هم بازی کنیم، هنوزم بابام مسخره میکنه میگه هرروز میرفتی از مامان بزرگت میپرسیدی این کی بزرگ میشه پسس؟!فلان قدر گذشت این هنوز همون قدر کوچولوعه😑😂💝
اوضاع مالی خونوادهی ما متوسطه رو به پایینه
ولی بازم قطعا وجود داداشمو ترجیح میدم به اختصاص همهی امکانات برای خودم
اینو از دید خواهر برادری گفتم
ولی من خانمای چند فرزند زیادی میشناسم
که با اومدن بچه های سوم به بعد
خیلی استرس و نگرانیاشون کمتره...
یه خانم دکتری که ۵تا بچه دارن
میگفتن که
۶ماه تا یه سال دنیا اومدن بچه خیلی سخته
ولی اگه بچهی دوم به بعد باشه
همون اون سختیِ اولی رو نداره(بی تجربگی و سر و کار با یه موجود لطیفِ کوچولو که کوچیک ترین نیازاشم نمیتونه برطرف کنه..)
دیگه نیاز نیست همهچیزشو خودت ساپورت کنی...
هی خودت باهاش وقت بگذرونی و بازی کنی
هی مدام مامان مامان کنه😑😂
خواهر وبرادراش خودشون هستن و با علاقه براش انجام میدن
من به هیچ وجه تک فرزندی رو نمیپسندم...
اصلا اون جو صمیمی و حس و حال خوبی که بین چند تا خواهر برادر هست رو هیچ جا نمیشه دنبالش بود...
الحمدالله که همسرتونم میگن کمکتون میکنن...