و مسخره میشن،من دوران ابتداییو مدرسه نرفتم،بخاطر اعتماد به نفس نداشتم، نه زشت بودم نه چیزی،فقط چون وابسته مامانم بودم همه بچه ها مسخرم میکردن
خودم خواهر کلاس اولی دارم،خدا میدونه چقد حساسم که هیچکی بهش تو مدرسه یا بیرون چیزی نگه و فکر اینوه کسی اذیتش کنه دیوونم میکنه.
همونی ک با سربازا بای بای میکردی😂
ارا بشدت قبول دارم
ما یکی دوتا داشتیم تو کلاسمون خیلی تحقیر میشدن
همیشه دلم براشون میسوزه
حتی الانم خیلی ناراحتم براشون
یسری مسایلی که کمک میکنه بچه ها بتونن از خودشون دفاع کنن رو یادش بدید عزت نفس و اعتماد بنفسشم بالاببرید دیگه بقیه ش رو کاری نداشته باشید بالاخره ادم تو زندگیش لحظات سخت هم باید داشته باشه تا ساخته بشه
اینو با گریه مینویسم البته من مادر قوی هستم اما وقتی احساسات مادرانه فوران کنه ما ضعیفترین موجودات عالم میشیم
پسرم توی مدرسه یه بار بالا میاره و تو اون لحظه بچه ها جیغ میزنند میخندن
فکر کن یه اتفاق ساده که شاید ده دقیقه هم طول نکشیده چه فاجعه ای برای پسرم رقم زد که مدام من درگیر دکتر بودم تا فهمیدم از اضطراب اون روز لعنتی
الان هم به لطف دارودرمانی هر روز باهاش میرم مدرسه و حالش اوکی شده
امروز بهم گفت دیگه نیا مدرسه ام بمون 😍برای من شنیدن این جمله خیلی شیرین بود
خوبه به بچه هامون همدلی کردن و یاد بدیم شاید اون روز اگه نمیخندیدن پسرم انقدر غمگین نمیشد
بچه ای که همیشه میگفت من با همه دوستم تو یه لحظه پشتش خالی خالی شد
من قشنگ یادمه کلاس ششم معلمم بهم گفت تو هیچ جایی قبول نمیشی و به بغل دستیم گفت تو ۱۰۰ درصد قبولی
حدس میزنین چیشد
همون ۳۴ نفری که منو تو کلاس مسخره میکردن قبول نشدن و تنها من از اون کلاس رتبه ۱ فرزانگان شدم
