پردیس پورعابدین و علی نصیریان

روزی که علی نصیریان با بغض گفت بالاخره به منم بعد از ۶۰ سال سیمرغ دادن اونم به عنوان نقش دوم مرد من اشک ریختم 

چرا چون منم این بی عدالتی را با تمام وجودم درک کردم چرا که این نوع حقکشیها فقط در سازمان صدا و سیما نیست و منم در سازمانهای دیگه به چشم خودم دیدم و لمس کردم جایی که بهترین ها زیر پاگذاشته میشن تا فقط رو روابط!شخصی افراد برا دیده شدن انتخاب شن ....

۰ق لگم باید دیده باشین تا درک کنید چقدر غم انگیزه 

باید حس استادی شبیه علی نصیریان را چشیده باشین تا بغضش را درک کنید

موقعی که خودشم باورش نشده که سیمرغ حقشه بحدی که شوک شده و نتونسته جلوخبرنگارا حتی صحبت کنه و اظهار خوشحالی کنه 

چیزی که مفت و راحت بدست بیاد قطعا خوشحالی نداره

من کلا جشنواره را ندیدم ولی همین یه مصاحبه تو گوگل را دیدم پراز غم شدم ....

بله کاملا درست گفته 

از اون طرف یکی ۶۰ سال تو صحنه خاک خورده چقدر برا هر نمایش انرژی گذاشته اینجور با بغض یه سبنرغ نقش دومی دستش بدن 

واقعا من که نمیتونم نبینم و غمگین نشم 

نمیدونم 

من که یکی دوتا فیلم ازش دیدم بدلم ننشسته 

مثلا تو گناه فرشته اونقدر تو نقشش ننشست که با وجود شهاب حسینی  به عنوان نقش مقابل اصلا اون فیلم باور پذیر و دلنشین نشد ...

ایتقدر به تجربم خونده ها و شنیده ها و مغزم و قلبم فشار اوردم ببینم شهاب حسینی عاشق چی این دختر شد چیزی دستگیرم نشد چرا چون این خانم بهزیگر نتوست نقش را دربیارهنه تنها نتونست چهره و ظاهرش هم چیزی نداشت لااقل ازاون طریق بپذیری عشقی ممنوعه دراین فیلم شکل گرفته.....

اونوقت به فیلم میوه ممنوعه که نگاه کنیم کاملا میشد درک کرد چرا مردی عاشقدختری با حدداقل ۴۰ سال اختلاف سنی شد چرا چون دوتا بازیگر درست نقش را دراوردن که اتفاقاعلی نصیریان باز تو اون فیلم حضور داشت 

حالا کاش لااقل چهره دلنشینی دلشتن دیگه صرفا طرف یه دخترجوانه و همین 

چهره انچنانی هم ندارن یا لااقل حسی که به اون چهره محبوبیت بده و خواستنی بشن

مرسی عزیزم❤