نمیخوام افسردگی بگیرم نمیخوام جا بزنم بگم اینم تقدیر من بوده من لایق این توهینا نیستم من لایق این زندگی داغون نیستم
میخوام تا مهر تلاش کنم بعد یادگیری تخصص مورد نظرم کار کنم خودمو از سگدونی ک خونه ی شوهرمه نجات بدم......
خیلی تنهام هیچ کس پشتم نیست هیچ کس دوسم نداره
شوهزم معتاد ب قرصه هیچ رقمم ترک نمیکنه زندگیمو جهنم کرده هیچ کسیم پشتم نیست مادرم میبینه شوهرم عذاب میده میگه بساز تحمل کن تازه تعریف شوهرمم میکنه اصلا داغون شدنمو نمیبینه