چطوری روابط اجتماعیم رو بهتر کنم؟

شما مثل منی چند سالته ؟؟

هیچکس بهم احترام نمیذاره فحاشی هم میکنن اون دوتا دوستمم دو رو ان 

هم سنیم تقریبا تو مدرسه چجوریه احتمالا دوازدهمی

منم خیلی خیلی افتضاحه برام همین امروزم باز افتضاح بود 

اگه مسخره میکنن چجوری مسخره میکنن؟

من خودم آرومم دنبال دردسر نیستم قیافمم بد نیست درسمم خوبه ولی هر چی بی سر و پا تو مدرسمون هست بهم توهین میکنن

اضطراب اجتماعی که من دارمم باعث بدتر شدنش شد

خودت چی؟

منم اوایل سال وقتی یکی کاری باهام داشت یا الکی سلام میکرد فکر میکردم منظوری داره 

ولی خیلی اذیتم میکنن 

بخاطر همین اضطراب نمیتونم تو مدرسه تکون‌ بخورم حرفمو بزنم یا علاقمو بگم

یکی از آرزوهام داخل مدرسه شده که یه روز برم و کسی کاریم نداشته باشه 

هیچکس دفاع ازم نمیکنه هیچکسم حرفمو باور نمیکنه نمیتونمم حقمو بگیرم

منشا همه اینا به نظرم نبودن زیاد تو اجتماع یا محدودیت هایی که داشتیم بوده

چون کسی پرو میشه که آدم زیادی دورش بوده

ببین همیشه به این فکر میکنم که چرا باید یه مشت موجود  گوه که آدم نیستن یا بی مصرفن راجب کسی نظر بدن

به نظر من هیچوقت نقطه ضعفت رو نشون کسی نده البته امسال که گذشت براس شما الان سال آخر دبیرستانه بعدا دانشگاه اجتماع بزرگتریه اونجا سعی کن که همرنگ جماعت باشی تو یکسال سال تحصیلی آشغالی که داشتم فهمیدم باید تا جایی ممکن مثل خودشون رفتار کنم شخصیتم رو عوض نکنم ولی دیگه سال دیگه تا جای ممکن ضعف اجتماعیمو نشون ندم هر چند فکر میکنم همین آش و همین کاسه باشه 

چون من سال های قبل یه دوست عالی خیلی اجتماعی داشتم که از همه این بلاها نجاتم میداد ولی متاسفانه دیگه همکلاسی نیستیم منم نمیتونم به کسی تکیه کنم تا ضعفمو بپوشونه تنهام دیگه تا جای ممکن نباید تنها باشی یکیو پیدا کن مثل خودت باشه رفیق دیگه ای نداشته باشه

منم همینطور بودم متاسفانه 

وقتی میبینم چیزایی دارم که از بقیه بهترم ولی بازم ضعف اجتماعی نشون میدم بخاطر دوران بچگی که داشتم بوده 

من بچگی خیلی شیطنت میکردم ولی خانوادم مدام بهم میگفتن که بچه باید آروم و حرف گوش کن باشه نه مثل تو 

تو مدرسه اذیت میکردم تحقیر میشدم سر حرف زدن زیاد

راهنمایی که رفتم برعکس شدم خیلی آروم و منزوی شدم فکر میکردم اگه نظرمو بگم حرف زیادی بزنم وراجی کردم چون تو گوشم اینو کرده بودن نگفته بودن بهم هیچوقت همینجوری عالیم دیگه اصلا تو‌ اجتماع نبودم چون نمیذاشتن تا سر کوچه هم برم آثارش تا الان روم مونده

عزت نفس پایین اعتماد به نفس پایین اضطراب اجتماعی انزوا افسردگی همش نشخوار فکری 

آرهه حتما برو به نظرم دانشگاه شهر خودت قبول شو چون خوابگاه اولش برای کسایی مثل ما واقعا سخته