با آدم های ک دوسشون دارم کل روز میخرفم ...یعنی با خودم مثل دیونه ها ...همه بهم میگن این حرکت نکن یکی فک میکنه دیونه ای ...الآنم ..کلا روز با عشقم ت خیالم دارم حرف میزنم اونم ب زبون میارم دستام حرکت میدم دست خودم نیست دیگ عادت کردم ..از بچگی تنها بودم ..اصلا عادتم نمیتونم ترک کنم
تقریبا منم نزدیک به همین
روانشناس
من بعد زایمان از بس عصبی شدم گاهی بخودم میام میبینم دارم حرف میزنم با خودم گاهی میترسم چون دس خودم نیس😢
حرف زدن اشکالی نداره اکثرمون این کار رو تو تنهایی انجام میدیم حالا گاهی باصدای بلند گاهی آروم ولی اینک جلو بقیه بخوای این کار رو بکنی یا ب بقیه بگی و جوری باشه ک بقیه متوجه بشن اشتباهه
[QUOTE=336615956]تقریبا منم نزدیک به همین [/الان اصلا زیاد ب حرفای بقیه اهمیت نمیدم ...فقط با خودم حرف میزنم ...خانواده ام میگن خوب نیس اینجوری نکن ولی دست خودم نیس ساعت ها راه میرم حرف میزنم عصبی میشم میخندم ...بعضی موقع پاهام خشک میشه از را رفتن زیاد
یە کم خیالپردازی رو گمون کنم همەمون داریم
خودمم اینجوریم
من بدتر از توام عزیزم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
