شمارش رو که دیدم دلم ریخت اول نخواستم جواب بدم قطع شد ولی بعدش به حرمت مادری که برام میکرد خودم بهش زنگ زدم این خانوم خیلی نسبت به من محبت داشت کمتر از مادر خودم دوسش ندارم
خیلی ازم شاکی بود ولی بیشتر گریه هاش عذابم داد، بنده خدا کلی التماسم کرد تروخدا پای پسرم بمون داره نابود میشه افسرده شده..... گفت خونه ما هرشب عزاداریه و...... هرچی گفتم ما راهی برای رسیدن نداریم فایده نداشت میگفت فرار کن گفتم نمیتونم فرار کنم
کلی به قرآن قسمم داد که به پسرم زنگ بزن بگو ببخشید هدیه ها رو پس فرستادم دوباره باهم باشیم.... نتونستم فریبش بدم وقتی آینده ای باهم نداریم و هیچ راه رسیدنی نیس گفتم نمیتونم اما بازم مدام گریه میکرد آخرش گفتم باشه بهش پیام میدم چون بنده خدا بیماره و گریه براش خوب نیس من خودمم مریضم به حدی حالم بد شد چندتا آرامبخش خوردم از بس گریه کردم مامانم از خونه زد بیرون گفت خستم کردی با اشک هات
به محمد پیام دادم و خواستم باهاش حرف بزنم نه برای برگشتش...... یه چیزایی براش نوشتم و فرستادم اونم همه رو خوند و در نهایت جوابمو داد:دیگه بهم پیام نده نمیخوام اسمت روی گوشیم بیفته میخوام فراموشت کنم و زندگی نویی شروع کنم دقیقا متن پیامش همین بود
نمیدونم چرا از وقتی اینو بهم گفت آروم شدم
چرا راهی نیست بهم برسین مشکل چیه
چراعزیزم
عزیزدلم خانوادشم که باهات خوبن پس چرا
ننیتونین باهم ازدواج کنین؟
چرامخالفن خانوادت؟
پس باهاش ازدواج نکن خوشبخت نمیشی خانوادت حتماصلاحتومیخوان
خودش چی خوبه ؟شرایطش خوبه
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
