ولی دلیل محکمه پسند ندارم.
از طرفی هم فکر میکنم دارم عمر و جوونیم رو هدر میدم. دلم به هیچی خوش نیست. کاش حق طلاق داشتم بی سر و صدا جدا میشدم. نه عشقی نه رابطه گرمی. نصف روزش که سر کارم. از وقتی هم میام خونه بشور و بپز و کارای بچه.
تو دلم یه جدالی هست بین موندن و نموندن. نمیدونم چیکار کنم
این داستان بدنبال زیر بغل مار
یکم دعواکنین حالو هواتون عوض شه
خیلی ببخشید برا تاپیکم گزارش بزنید خواهش🙏 براتون صلوات میفرستم
به همین راحتی؟ تعهد چی میشه؟
این خستگیه ..جدا بشی پشیمون میشی..بهتره یه مدت از هم دور بشین یا یه سفر بری
بابا همه همینن
طلاق بگیری که چی بشه
کتاب صوتی شفای زندگی از گوگل بگیر و گوش بده 💕
کلاس ورزش یا یوگا برو
پاشو یه تغییر ی تو زندگیت بده به فکر ایده باش نه طلاق خانم آخه این چه فکریه
لطفا قبل بچه دار شدن
به هیجان فکر کنید
اون بچه س، یه بسته چیپس نیست.
مادر، یعنی از خودگذشتگی
دلم برای بچه های طلاق میسوزه. واقعا تاسف برانگیزه.
حس میکنم افسردگیه..بهتره مشاوره بری..به نظرم با طلاق حالت بدتر میشه..چیزی که اذیتت میکنه تکرااااره و اینکه خودت تلاشی برای رابطه تون نمیکنی چون همش مشغولی
الان اینجا همه شوهری ها و ازدواجی ها میریزن میگن نکن و فلان خوشی زده زیر دلت
ولی این زندگی که کار کنی تهش بیای خونه بشور بساب خودش دلیل طلاقه
شوهرت هم که شوهری بلد نیست
برای مرد باشه زود میگن زن نیست همسری بلد نیست مرد هم همینه نمیتونه راضیت کنه تو هم نشونش بده ولی چون بچه داری فکر بچه هات هم باش شوهرت که هیچی
دلت هیجان میخواد؟ اونم هیجان طلاق؟ واخ
