اینکه چی خوبه و چی بهتر رو کی و چه مبنایی تعیین میکنه؟!
شما از بزرگ کردن فرزند دیگران خوشنود میشین و میل ندارید فرزندی داشته باشید و خودتون رو در حدی ارجمند نمیدونین که ادامه پیدا کردن نسلتون و به تبع اون شانس تداوم ارزشهای خانوادگی و اعتقادی و اصل و تبارتون اهمیتی داشته باشه خیلی هم عالی و ستودنیه از خیل بچههای بیسرپرست فلهای متکفل بشین! ما هم براتون کف میزنیم
و برای بقیهای که دنبال والد شدن هستن و دقیقا میخوان از پدید اومدن موجودی که حامل صفات وراثتی روانی، اخلاقی، ظاهری و... شونه و فرصت تربیت و هدایتش به سمت شکوفایی (استعدادهایی که از قضا از خودشون به ارث برده و در واقع حضی بزرگتر از شکوفایی خودشون رو بهشون میده.) تعیین تکلیف نکنید!
به میوهای که وانتی سرکوچه میریزه تو کیسهت میشه، میشه همون نگاهی رو کرد که به میوهای که نهالش رو خودت کاشتی و آبیاری و حرس کردی داشته باشی؟!
اگر میشه شاید به فرزندخوانده پرورشگاه هم میشه به مثابه فرزند تنی نگاه کرد!
«کفالت فرزند غیر پدر شدن و مادر نیست!»