قبلنا که بچه بودم دوستامو میدیدم خواهر دارن یا خاله دارن و چقدر با خواهرشون ، خاله شون یا دخترخاله هاشون صمیمین...منم میگفتم درسته خاله و خواهر ندارم اما عوضش دایی که دارم...اما صمیمتمونم با داییام رفته رفته ته کشید...یکیشون کلا از اینجا رفت و یکی دیگشونم بخاطر زندگیش و زنش نهایتا سالی دوبار ببینمش...گفتم میرم طرف خانواده پدری...اونجا جمعیتم زیاده خوبه...اما من نوه یکی مونده آخر بودم...علاوه بر اینکه بزرگترینشون نزدیک ۴۰ سال داشت ، از قبل صمیمیت ها و جبهه ها مشخص شده بود و تورو بیش از حد وارد خودشون نمیکردن...درظاهر باهات میگفتن و میخندیدن اما میدیدی یهو که عه اینا راجب یه گروه که توش باهم هستن و صحبت میکنن ، دارن دقیقا جلوی تویی که تو اون گروه نیستی حرف میزنن...رفتم گفتم فامیل بدرک برو سراغ دوست...اما دیدم دوستام به اندازه من بی کس نیستن ، خواهر دارن ، برادر خوب دادن....یا فمیل پدریشون خیلی خوبه و باهاش درارتباطن یا فامیل مادریشون ...!اینجوری شد که نمیتونستم خودمم به اونا تحمیل کنم...
چند وقت پیش یه آشنامون که دقیقا مثل من نه مادری خوبی دلره نه پدری خوبی خبر داد خواهرشزایمان کرده و چقدر خوشحاله...به خدا گفتم فامیل خوب بهش ندادی اما خواهر بهش دادی و چقدر کنارهم خوشن و ایشالله که همیشه خوش باشن و از این خبرای خوش بدن ولی چرا منو انقدر تنها کردی اخه
سعی کن خودت کول و باحال باشی تا بخوان بیان پیش تو ینی برنامه بچینی خوسگذرون خنده رو اکتیو باشی این ادما دورشون پر میشع ببین با دوست برو و بیا خودت برنامه بچین
آخه همینجوری هستم واقعا ولی بقولی نمیتونم زمان زیادی رو باکسی بگذرونم چون میگم همه دورشون پره منم دوست ندارم خودمو تحمیل کنم به کسی...همین امروز رفته شمال پیش خانواده خالش اینا یه مدت اونجاست چیکار کنم دیگه
تنهایی خیلی بد خیلییی:))
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
