به یه نوجون ۱۶ ساله
اول از همه اینارو بگم که دیگه تکراری نباشه
درسم خوبه جز شاگرد ممتازام
تیزهوشان درس میخونم
هدفم پزشکیه تهرانه
وارد رابطه نشدم و تا زمانی که به بلوغ فکری نرسیدم نمیشم
هیچ دوست صمیمی ای ندارم(به دلیل زخمایی که خوردم ازشون)
ورزش میکنم
هر چن وقت یبار یه مهارتو یاد میگیرم
سلامت روانم خیلی مهمه برام و دارم روش کار میکنم
زبانم خیلی از قبل جدی تر دارم ادامه میدم
خانوادمو خیلی دوست دارم اما اونا اونقدری که باید بهم محبت نمیکنن