کیا اینجا شوهرشون همه جوره ساپورتشون میکنن؟

دیگه اقتصاد اینجوری شده

یعنی پول خودتو برای برای خودت خرج کنی پول شوهرتم برای خودت خرج کنی؟

از اول با همسرت هر طور برخورد کنی تا آخر همون‌طور پیش میره

زن گل خونه هست نبایدکارکنع اگه دوست داشت کارکنه نبایدازیه زن توقع کاروپول داشت درغیراین صورت یعنی بی غیرتی مرد

این اسمش وابستگی نیست مشارکته 

مگه مرد احمقه که خانوم بره سر کار تمام حقوقش رو بذاره جیبش تازه پول هم از مرد بگیره هیچ کمکی هم نکنه خودت مرد بودی میپذیرفتی؟ بله اگر مرد شرایط مالی خیلی خوبی داشته باشه حداقل ۱۰۰تومن دربیاره خونه ماشین داشته باشه زن مشارکت نمیکنه. ولی اگر هنوز تو مسیر پیشرفتن زندگی هردوشونه باید مشارکت کنن.

خب اعقتادات فرق داره ب هر حال شما با هر کی بودی از اول بگو ک حقوق شما کاملا مال خودته و هزینه و مخارج زندگی و نمیدی

من فعلا شاغل نیستم و همسرم ام دوست داره سر کار نرم خودش همه چیز و حواسش هست

میتونی موقعی که ازدواج کردی یک سال اول کار نکنی تا بفهمه یاد بگیره روال زندگی مشترک رو بعد برگردی سرکارت البته اگه شغلت کارمندی نباشه

من شوهرم همه جوره ساپورت میکنه خودمم راحت توی خونم و برای کنکور میخونم

خب حتما درآمد اون آقا جوابگو نیست که خانم کرایه خونه میده!

اگه نده چی میشه؟؟؟ اون آقا دو شیفت و سه شیفت بره سرکار؟ اینطوری که همش سرکار باشه و خانواده رو نبینه و زیر بار مشکلات تنهایی له بشه. حس مرد بودن داره؟؟

آدمها باید واقع بینانه به اطرافشون نگاه کنن

هرکس دوست نداره درآمدش توی زندگی خرج بشه، یا با وجود درآمد بازم شوهرش بهش پول بده، باید دنبال شوهر پولدار باشه، که درآمد اون آقا جوابگوی این موارد باشه....

ازدواج یعنی زندگی مشترک

و توی زندگی مشترک پول من و تو نداریم مال منو تو نداریم 

چرا همیشه همه چی باید به گردن مرد باشه ؟ 

یا برعکس چرا همیشه خانوم باید کارای خونه رو به دوش بکشه؟

به شخصه از درآمدم در آینده صرف زندگی مشترک می‌کنم ولی همسری انتخاب میکنم که توی امور خونه باهام مشارکت داشته باشه 

خوبه آدم کنار همسرش جوری باشه که دوتایی پیشرفت کنن هردو 

خونه هم از دختر باشه قطعا به اسم خود دختره به اسم شوهرش نیست،اگر رفاه بیشتر میخواید باید شما هم هزینه کنید

یک سفر خوب،یک خونه یا یک ماشین خوب یه تیکه زمین

و توافق کنید ک سند به اسم هر دو باشه چون شما هم هزینه میکنید

قبل از ازدواج‌مثل شما فکر می کردم

شرط کذاشتم‌که به حقوق من‌کاری نداشته باشه

گفت مخالفه ‌‌باید حقوقمون تو یه کااسه ریخته بشه و پول من و‌پول اون نداشته باشیم

اصلا از حرفش خوشم‌نیومد

حس کردم رو‌کار من حساب وا کرده

چون مهرش به دلم نشسته بود

از خواستم‌گذشتم و قبول کردم

تو عقد نامه نوشتم خانه دار

که هر موقع خواستم نرم سر کار

فکر می کردم زرنگم و این میتونه به نفهم باشه

ذر صورتی که طبق قانون هر نوقع زن شاغل بخواد انصراف بده، مشکلی نیست خلاصه که با کلی چالش با خودم دیدم عجب اشتباهی می کردم که اونقدر با هودمدرگیر بودم

بعد ازدواج‌فهمیدم‌که‌چقدر کار خوبی کردیم‌که پول من و پول تو نکردیم

خیلی زود با هم خونه خریدیم و ماشین خریدیم

با اینکه درامد من همیشه بیشتر بوده

ولی این حس من و تویی بینمون نیست

با دل و جون، هر چی درمیاریم

 میاریم توزندگیمون تا شرایطمونو بهتر کنیم 

و پیشرفتمون ده برابر کسایی بود که پولتونو از هم جدا کردن