وقتی ۱۳ سالم بود یه همکلاسی داشتم یعالمه رفیق که بددهنن و با هزار نفرن داشت با هزار تا پسر رل میزد و دورش پر آدم بود یعالمه دوست داشت بهش حسودی میکردم
الان که نگاه میکنم متوجه میشم به چیزی که بودم باید افتخار میکردم
دقیقا
حق
افرین
قطعا باید افتخار کنی عشقم
اینکه تو تنهایی خودت شرمنده خودت و دیگری نیستی
سرت همیشه بالاست و حالت خوبه
الان کجاس اون ازش خبر داری
خب اون موقعی عقلت کار نمی‌کرد و بچه بوذی دیگ
عادیه ک حسودی میکردی
اون موقع شاید کلا از بین اون همه آدم یک نفر اینجوری بود الان همه بچه ها حتی دهه نودی ها دوست پسر دارن و سیگار میکشن. اون موقع که از مدرسه تعطیل میشدن چیزایی ازشون میبینم که شاخ در میارم
من هنوز برام سواله چطور میشه با این همه آدم بود
حس میکنم می‌شکنم اگر جای اونا باشم
مثل این میمونه هر تیکه از روحتو دست چندین نفر بدی
چرا بهش حسودی میکردی
چون حس میکردی شاخ بود ؟ 😅 همه توجه ها به اونه ؟
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
55 ثانیه پیش
55 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
