مثل گلپرهای نا آرام ِمریم دیده ای؟
شب به روی شیشه های پنجره نم دیده ای؟
تا بحال از خود نپرسیدی چرا باران َتر است؟
چشم هایت را درون چشم شبنم دیده ای؟
من نباشم گفته بودی سرد و سنگین میشود
فاصله در فاصله در فاصله غم دیده ای؟
گاه گاهی مرز یک عشق ست گاهی یک هوس
اینچنین پیدا و پنهان ِ مسلم دیده ای؟
هی گره میبندی و وا میشود هی بی هوا
در اراده لحظه های سست و محکم دیده ای؟
خنده اش,اشک اش , هوایش ,حس گرمای تنش
عضوی از آدم بگو مانند آدم دیده ای؟
اینکه یک عالم برای لمس آن پرپر شوند
یا مرا دیوانه تر از کل عالم دیده ای؟
