موقعیت زندگی من جوری شده ک فقط به خودکشی یاقتل ویا فرار از خونه فکر می کنم ک به خاطر بچه هام دست دست می کنم
آرامش زندگی م رو شوهرم گرفته تا وقتی بمیره یا حدااقل فعلا باید تحمل کنم تا شاید آینده بتونم جدا شم
چیکار کنم ک آرامش روان داشته باشم هر چی بیشتر بی توجه میشم به رفتاراش بد تر میشه
حتی حس کل کل و مقابله ندارم کارم فقط سکوت و گریه س
شما آرامش زندگی تون رو از کجا جور می کنید ؟
ارامش من فقط تو تنها بودن باخودم
جزوه هامه😅
ی جمله میگم گور بابای دنیا بزار ببینیم تهش چی میشه
دیگه بهش فکر نمیکنم همینجوری میره جلو
بلاخره ی جایی درست میشه ی جا دیگه میلنگه اما خب میگذره
والامنم شوهرم همیشه شخصیتش جوری بود ازاول که بامن زیادصمیمی نبوده از اون شوهرانیست که بیادکنار زن بشینه حالشوبپرسه نازشوبکشه یاایناهیچی لااقل براش حرف بزنه،نه اصلا،فقط سرسفره ناهارمیبینمش،یا بادوستاش میشینه شباهم که اتاق جدا میخوابه میگه بچه بدخوابم میکنه یاخلاصه بهانه ای میاره،دارم تحمل میکنم چون دوسش دارم ونمیخوام زندگیموازدست بدم،تحمل میکنم که سنش بره بالاتر شایدبهترشد
ارامش هم که اصلاندارم تنهادلخوشیم بچمه که باهاش سرگرم میکنم خودمو یاهمین گوشی و تی وی وکارای خونه
چیکارش کنم دیگه سرنوشت منم این بوده دوست ندارم جدابشم بچم بخواد بی مامان یا بی بابا بزرگ بشه،مسلما من که بمیرمم بچمورهانمیکنم،پس نمیخوام بابانداشته باشه،تاجایی که بشه تحمل میکنم توکل باخداوند،اره راست میگی درست نمیشن این تو خون شون هست باباشم ۶۸ سالشه همینجوریه هرروزبارفیقاش میشینن وبیرون میره و اهل گشت گزار وتفریحه مادرشوهرمم بنده خدا کلی درد ودل داره،بایدتحمل کرد
با امام زمان حرف میزنم و درد دل میکنم . اینجوری به ارامش میرسم
