واقعیت اینه که کسی توجه نمیکنه بهت بعد خودکشی بدتر سرزنش میشی و بعنوان ی ادم ضعیف شناخته میشی که هی بهت ترحم بشه، دوسداری اینجوری؟
.تنهایی یعنی این سکانس...💔توی قسمتی از فیلم "رستگاری در شائوشنگ"، پیرمردی به اسم بروکس بعد از ۵۰ سال از زندان آزاد شد، برگشت به شهرش ولی هیچی دیگه مثل قبل نبود. این آزادی براش تلختر از زندان بود.چند روز بعد مثل همیشه از خواب بیدار شد، دوش گرفت، بهترین لباسش رو پوشید، عطر مورد علاقهاش رو زد. رو یه چهارپایه رفت و با یه چاقو روی دیوار خونهاش نوشت : بروکس اینجا بود...و خودش رو از سقف همون خونه، برای همیشه رها کرد.بروکس اون جمله رو نوشت چون کسی دیگه نبود بفهمه که "من اینجا بودم..."مثل خیلی از ماها که وسط شلوغترین روزا ته دلمون خالیه و منتظریم یک نفر بیاد، مارو بفهمه، پیشمون بمونه.ما هم اینجاییم.همین حالا.
همه از تغییر ناگهانی رفتارت کنجکاو میشن مخصوصا که کم حرف هم باشی و به کسی نگی مشغول چه کاری هستی ،توجهشون بهت جلب میشه ،یه هدف مثبت برای خودت داشته باش مثلا برو یه هنر جدید یاد بگیر مشغول اون باش،یا هر روز برو باشگاه ،شاد باش ،مهربون باش ،خلاق باش ،آشپزی کن ،ورزش کن ،اهدافت رو دنبال کن ،هنر می تونه باعث بشه همه تو جمع بهت توجه کنند.یه کاری که خودت انجام داده باشی.