قصه زندگیم

وقتی داری میخونیش بدون انقدر حالم بده و کل روزو گریه کردم که اومدم بنویسم که فقط سبک بشم چون دیگه جا ندارم!به خدا جا ندارم تا هفده هجده سالگیم همه چی خوب بود تا پدرم یه از خدا بی خبر پولشو خورد ده سال پیش هفصد میلیون وضع ما خیلی خوب بود انقدر خوب که همه قشنگ به رومون میگفتت مامانم از بچگیم علائمای بی حسیو داشت ولی دکترا نمیفهمیدن چیه کورتون میزد راه میرفت خوب بود ولی پاهاش بی حس بود…من اون موقع هفده هجده سالم بود بابا ورشکست شد از این دادگاه به اون دادگاه بازداشتاش شروع شد چهار بار پتج بار بازداشت شد اشکا و گریه هامون برای اوردنش از بازداشگاه بیرون که بماند یه بار طلبکارش از دم خونمون دنبالمون کرد تو جاده دماوند…همه چیمون رفت ماشین خونه شمال تهران!!!کم کم مامانم مریضیش اوج گرفت یه شب خوابید صبح دید نمیتونه بلند بشه!دیگه صد در صد تشخیص ام اس داده شد!امپولای زیتاکس شروع شد من مگه چند سالم بود باید این چیزارو میدیدم تازه شده بود 23,24سالم حرفای مردمم بماند این بینم برام خواستگار میومد یبار مامان بزرگم گفت مادر تو که نمیتونی ازدواج کنی بابای بیکار مادر مریض!هر کیم میومد با توجه به اینکه زیبایی ظاهری دارم میرفت!ما مستاجر شده بودیم ماشین بابا بزرگم زیر پای بابا بود یعنی ظاهر زندگیمون خوب بود چیزی از وسایلا کم نشده بود ولی باطن خراب!میرفتن یا خبری ازشون نمیشد یا پیام میدادن که قسمت نیست که الان فکر میکنم همون بهتر که نمیشد از کجا جهیزیه میخریدم وضع بابا پایین میومد بالا میومد مامانمم با عصا دیگه داره میرفت ولی ارزوی یه راه رفتن یه خرید باهاش تو دلمه!!!شد 24سالم یه پسری اومد تو زندگیم همون اول که همو دیدیم از هم خوشمون اومد گفتم بالاخره یکی از من خوشش اومد تا بله برون پیش رفتیم انقدز مادرش اذیت کرد که اونم تموم شد!خورد شدم نه برای اون برای خودم اساس کشی پشت اساس کشی اجاره نمیتونستیم بدیم سر سال میگفتن بفرمایید بیرون پول جور کردن چمیدونم پول پیش…لیسانسمم گرفتم سر کارم هر کاری میکردم واسم جور نمیشد!