نصیحتم نکنید خیلی صبر کردم درست نشد
نه وقت میذاره نه احترام نه محبت داره همش منو میکوبه
بارها کارمون به کتک کاری کشیده شده امشبم
با خانوادش رفتیم بیرون کلید دادم به همسایه تا مادرم بیاد چیزی از خونه برداره ما نبودیم مادرشوهرمم دید و بهش گفتم میخوام این کارو کنم هیچی نگفت
بعد رفتیم به شوهرم گفتم کلید دادم به همسایه البته قبول دارم کارم عاقلانه نبود شوهرم هرچی از دهنش اومد بیرون گفت یه تیکه هم برام نخرید اومدیم خونه
اشکال کجا بود اخه؟؟
همسایه قابل اعتماد بود
شاید رفتارات اشتباهت عصبیش میکنه
بعدش رسیدیم جلو پدر مادرش گفت هنوز که نزدم گریه مکنه
منم اومدم تو حال به برادر شوهرم گفتم یه چای نبات بریز دلدردم میام
تا خواستم لباس عوض کنم یکمم دراز کشیدم
یهو مادرشوعرم گفت پسرم مادرش اومد بی احترامی کن تا بفهمه چیه الان داره به ما بی محلی میکنه من باید بشینم با باباش حرف بزنم
خب چرا کلید دادی همسایه اگه می‌رفت تو خونه چی؟
اومد تو اتاق شوهرم خودشو کشید روم منم همچنلن داشتم لباس عوض میکردم گفتم برو جو نگیرتت به احترام پدرت ساکتم
عزیزم درستش کن... طلاق رو بی خیال. کسی رو میشناسم توی موقعیت تو بود رفت سمت طلاق... و الان شش ساله که پشیمونه... اما اوضاع خیلی ناجور شده...
عشق دوای همه دردهاست. البته عاقلانه اش. صبور باش. لازم باشه باهاش قهر حسابی هم داشته باش ولی سازنده...
