خسته ام خیلی اینجا هیچکس بهم کمک نکرد هیچکس حتی تو تاپیکم نیومد درد دل کنم باهاش شاید این تاپیکی که ساده ازش میگذرید داستان ناراحت کننده ی یه زندگیه شاید بتونید کمکی کنید یا اون تاپیکی که تمام وقت تون رو میذارید براش سرکاری باشه
من دوست دارم یه مادر خوب داشته باشم یه مادر مهربون
نه یه مادر ظالم
حس میکنم تنهام وقتی مادرت اینهمه حرف بارت میکنه توقعی از بقیه ندارم اینجا هیچکس نیست درد دل کنم
میخوام با قلبی پر خودکشی کنم
خب؟
الان باید بگم نکن یا بگم بکن؟
چی شده عزیزم
چیشده ابجی چندسالته
فروید میگه وقتی اومدی تو مطب من نشستی و از خودکشی گفتی پس بدون بخشی از وجودت میخواد زنده باشه بزار من با همون بخش حرف بزنم.
شمام اون بخشی از وجودت که آوردتت اینجا فعال کن و قوی باش
عزیزدلم چند سالته ؟ احتمال زیاد بخاطر تغییرات هورمونیه همه تو سنین سیزده چهارده حتی تا بیستو سه چهار این افکارو داشته باشن میدونم حالت خیلی بد میشه اما سعی کن به خودت سخت نگیری برو تاپیکای منو بخون تو چه وضعیتی هستم خداروشکر کنی
یه لحظه خودکشی نگن میخوام منصرفت کنم
منم یه مدت فکر خودکشی تو سرم بود عزیزم...
اما مطمئن باش خودکشی راهش نیست....
زندگی کن و امیدوار بمون و مطمئن باش که زندگی طوری برات خوب میشه که به الانت بخندی
کاش منم با خودت میکشتی
چیه این زندگی
داستانی تکراری
داستان تخریب
همش تخریب میشم همش نفرین میشم بابت کاری که نکردم
همش با این سن کتک میخورم از مادرم
همیشه سعی کردم آدم شادی باشم خوب باشم ولی اون اصلا من بدنیا آورده تا دق دلی شو سرم خالی کنه
عزیزم الان مشکلات انقدر زیاده که اگه هر کسی بخاطر مشکلش بخواد خود کشی کنه هیچ کس روی زمین نمیمونه
منم مادر خوبی ندارم هیچ وقت طعم مادر داشتن رو نچشیدم همیشه حسرت دیگران رو خوردم الان که دیگه داره موهام سفید میشه نزدیک ۴۰ سالمه باز انگار یه حفره توی قلبمه ولی چه میشه کرد شانس ما هم همین بوده، فکر خودکشی نباش گناهیه که بخشیده نمیشه عزیزم
عزیزم ی روزی مشکلاتت با مادرتم تموم میشه
مستقل میشی حالا با ازدواج یا به تنهایی
تو باید ی روز مادر شی انقدر به بچت عشق بدی تا این عشق ادامه پیداکنه و نسل ها تغیر کنن
بعدم که خداروشکر کن مادرت رو مخته هنوز تو یه زندگی گیر نکردی که هردقیقه بهت توهین بشه
