سلام دوستان . دوست خانوادگی ای داریم ک ما رو ب نهار دعوت کرده اما ن تو خونه . قرار گذاشتن بریم تو طبیعت . سالی یه دفعه خونه همدیگه میریم خیلی خشک و رسمی رفتار میکنیم . الان چون تو طبیعته نمی‌دونم چیزی با خودمون ببریم یا ن؟!! منظورم خوراکیه .
نهار ک با خودشونه ؟!! خوراکی هایی مثل میوه و تنقلات و کیک خونگی و هله هوووله ببریم با خودمون ناراحت میشن ؟!!!
اره خوراکی ببرین
اگه زشت نیست چیزی ببریم میشه بگین چیا دیگه میشه برد؟!!
ما ۴نفریم اونا هم ۴نفرن
سلام. میخواستم برای نمازخون شدنتون براتون هدیه بفرستم و بهتون تبریک بگم که تاپیک استارتر قفل بود.
تاپیک اول شما هم که درباره دعا بود قفل بود مجبور شدم اینجا بذارم!
خوش اومدین سر سفره رحمت، مغفرت و اجابت خدا!
این متن هدیه خدا و امام زمانه:
مهر و رحمتِ واسعه الهی در نماز و سوره حمد.
بسم الله الرحمان الرحیم.
رابطه سوره حمد میان رب و عبد:
شیخ طوسی بزرگ فقیه و اصولی و مفسر کمنظیر در کتاب امالی، و چهره برجسته حدیث شیخ صدوق در کتاب عیون اخبار الرضا از حضرت عسکری از پدرانش از امیر المؤمنین (ع) روایت میکند که آن حضرت فرمود:
رسول خدا گفت: خدای عزّ وجلّ فرمود: فاتحه الکتاب را میان خود و بنده ام تقسیم کرده ام، نیمی برای من و نیمی برای بنده ام و حق اوست هر آنچه بخواهد.
هنگامی که بگوید: بِسْمِ اَللّاهِ اَلرَّحْمَانِ اَلرَّحِیمِ خدا میگوید: بنده ام به نام من آغاز نمود، بر من سزاوار است که امورش را به نفع او به نتیجه برسانم و در احوالش برکت قرار دهم.
چون بگوید: اَلْحَمْدُ لِلّاهِ رَبِّ اَلْعَالَمِینَ خدا میگوید: بنده ام مرا ستایش کرد، و دانست که یقیناً همه نعمتهائی که در اختیار اوست از سوی من است، و بی تردید بلاهائی که از او برطرف میکنم به نیروی فضل و احسان من است، شما را «ای فرشتگان»، گواه میگیرم که به نعمتهای دنیایش نعمتهای آخرت را نیز بیفزایم، و بلاهای آخرت را از او بگردانم، چنان که بلای دنیا را از او برطرف نمودم.
زمانی که بگوید: اَلرَّحْمَانِ اَلرَّحِیمِ خدای جل جلاله میگوید: بنده ام گواهی داد که من رحمان و رحیمم، شما را «ای فرشتگان» گواه میگیرم که: بی تردید از رحمتم بهره ای فراوان و نصیبش را بسیار میدهم.
هنگامی که بگوید: مَالِکِ یَوْمِ اَلدِّینِ خدای جل جلاله میفرماید: شما را گواه میگیرم همچنان که اعتراف نمود، من مالک روز پاداشم، البته حسابش را روز حساب آسان گردانم و از بدیهایش گذشت کنم.
چون بگوید: إِیَّاکَ نَعْبُدُ خدای عزّ و جلّ میگوید:
بنده ام راست گفت، فقط مرا بندگی میکند. شما را گواه میگیرم که حتماً برای بندگی اش آنچنان پاداشی دهم که هرکس بندگی اش را نسبت به من مخالفت کند افسوس و غبطه بخورد.
زمانی که بگوید: وَ إِیَّاکَ نَسْتَعِینُ، خدای عزّ و جلّ میفرماید: بنده ام فقط از من کمک خواست و به من پناهنده شد، شما را گواه میگیرم که بی تردید مددکار اویم و قطعاً در سختیها به دادش میرسم و روز گرفتاریش یقیناً دست او را میگیرم.
چون بگوید: اِهْدِنَا اَلصِّرَاطَ اَلْمُسْتَقِیمَ تا آخر سوره، خدای عزّ و جلّ میگوید: این بنده من است و برای اوست آنچه بخواهد:
دعای بنده ام را مستجاب کردم و آنچه خواست به او عطا نمودم و او را از آنچه در هراس و نگرانی است امان دادم.
منبع: جلد اول تفسیر حکیم علامه حسین انصاریان.
جلوه هایی از رحمت و مهربانی واسعه الهی:
