کینه

من میسپارم خدا

دروغ چرا دلم میخواد با چشمم ببینم که کارماشو پس میده

ولی روان خودمم اذیت نمیکنم بخاطرش که همش بهش فکر کنم

ارامش و زندگی خودم مهمتره چرا حروم یه عوضی بشه؟!

حیف نیست؟

اینم شنیدم و به نظرم درسته اینکه بسپارید به خدا و دیگه فکر نکنید بهش

چون تا وقتی تو فکر شماست و باهاش درگیرید اون طرف محفوظه چون اون انرژی بدرو شما ول نمیکنید که بهره به کائنات و  کارش برسه

باید بگید سپردم به خدا و روزگار

اونوقت اون انرژی بد که باید بره پیش طرف  از وجود شما خارج میشه و میتونه بره پیش صاحبش و اونوقته که کارماشو پس میده

به این فکر کن طرف با کاری که کرده چاقو کرده تو بدنت

تو اون چاقو رو نگه داشتی هی با یاد اوریش یه زخم دیگه به خودت میزنی ،اون یبار زجرت داده تو خودت هزار بار

خودت لایق ارامش نیستی؟

یا از خدا بزرگتری برای انتقام گرفتن؟

رهاش کن

کائنات و خدا کاره خودشونو بلدن

هیچی فقط همیشه به این فکر میکنم که چی؟ این دنیا چه ارزشی داره؟ توی این عالم به این بزرگی ما مثل یه نقطه هستیم یه موجود گمشده چرا باید مسائل انقدر برامون بزرگ بشه؟

منم به کسی بدی نمیکنم اصلا بلد نیستم بدی کنم بدجنسی حیله گری کنم اطرافیان هستن ذاتشون بد همش دوست دارن بدی کنن شر به پا کنم من قبلا خیلی تو فکرش بودم اعصاب خودمو داغون میکردم ولی الان دیگه خودمو ازشون دور کردم برام بود نبودشون مهم نیست مطمنم بالاخره تاوان بدی هاشونو پس میدن