چند روز پیش همسرم نزدیک ی دبستان دخترونه منتظر منو بچه هام بود.خیابونه به چند جا راه داره.به نظر من اصلا امن نبود.
خلاصه دبستان تعطیل شده بود و همه رفته بودن.ی دخترخانم منتظر بوده و اولیای مدرسه گفتن بمون همینجا که بیان دنبالت.
ی ده دقیقه ی ربعی گذشت و بچه ناراحت بوده. همسرم رفت بهش گفت دخترم آدرستون کجاست الان بچه های منم میان با هم میرسونیمت ناراحت نباش.
خب
دختر خانم که ظاهرا کلاس دوم بوده آدرس بلد نبوده،حتی تلفن والدینش!
کلاس دوم خیلی دیگه بزرگه.اونقدری که آدرس و تلفن خونه و والدینش رو بدونه
خلاصه گفت نمیدونم.
بعد حدود نیم ساعت مادربزرگ بچه اومده.به همسرم گفته خونه ی عمش نزدیکه دیگه دیده کسی نیومده باید میرفته خودش
خب
بچه میگه خونه ی خودشو بلد نیست.تلفن خونه و مادر پدرش رو نداره چطور بره خونه ی عمه
خلاصه بچه رو دعوا کرد و برد
خب خونه ی خودشون حتما دورتره بلد نیس ازونجا بره اما خونهی عمش نزدیکه و میشناسه ، در کل چیز عجیبی نیس خونواده ها معمولا دوس دارن بچه ها همه چی رو زود یاد بگیرن
چه نگهدارنده ها بی مسئولیتی داشته اون طفلک
