میدونم چی میگی
بودم تو موقعیت تو
برام غریبه نیست
بگم برات ماجرا رو؟
من ی برون گرای فعال بودم
و اون ی درونگرایی منزوی
اوایل وقتی میرفتم دم در استقبالش
جواب سلامم هم نمیداد
وقتی میپریدم بغلش کنم هولم میداد و از خودش جدام میکرد
با من هیچ تعاملی نداره
با بچه ها هیچ تعاملی نداره
هیچ تفریحی نداریم
از نظر جنسی صفره. تاحالا نشده پیشنهاد از سمت ایشون باشه. تازه ۴۰ درصد پیشنهادهای منم رد میکنه
مشاورم گفت این شوهر بشو نیست یا طلاق
یا مثل ی همخونه فقط تو خونه اش زندگی کن و براش غذا بپز
میترسیدم از طلاق
از حرف مردم
دلم برا شوهرم میسوخت ک بخوام رهاش کنم
راستی دست بزن هم داره
پس موندم و سعی کردم فقط همخونه ام باشه
یبار ک داشتم گله شو ب مشاورم میکردمنم گفت خانمممممم این شوهرت نیست. انقد شوهرم شوهرم نکن. این ی آدمه ک تو خونه ات زندگی میکنه. فقط همییییییین.
کم کم حس کردم دیگه دوستش ندارم
دیگه برای رابطه هیچ وقت طرفش نرفتم
ماهی یبار میومد سمت من. اونم حالم ب هم میخورد ازش
وقتی میگفتم بیا بریم مشاوره میگفت مگه زندگی مون چشه
من ازش متنفر بودم و اون نمیفهمید
کلا انتظارش از زندگی همین بود ک شب یجا بخوابه و شامش آماده باشه
اگه شوهرت از نظر اخلاقی سالمه، حرمت و احترامتو نگه میداره، برای بچه هات پدری میکنه،به نظر من بشین و بچه هاتو بزرگ کن
مردای دیگه هم همچین باقلوای یزد نیستن. مجرد بمونی هم که همش سکوت و تنهایی و غصه
تا ابن ک مشاورم عوض کردم
و اون گفت زندگیتون درست میشه
گقتم احمق سردی شوهرمو ک نمیتونی درست کنی
لجن افتضاحشو نمیتونی درست کنی
چون شوهر من واقعا توانایی درست و خوشگل حرف بدن رو نداره
۶ سال تمام کنارش زندگی کردم و آرزو ب دل موندم ک یبار اسممو صدا کنه.همیشه مثل ی ربات فقط میگفت خانم
حالا ک میدونه دوست دارم اسممو بگه
مث عقب مونده ها، اونم فقط وقتایی ک قهریه و میخواد منت کشی کنه، میگه گل پری
ن ی خانمی اولش میداره نه ی لحن خاصی صفررررر
جوری ک ترجیح میدم همون خانم صدا کنه واقعا
شوهر من به کل ول کرد
باید سختیشو بچشی،تا بفهمی حتی وضعیت الان تو برای یکی مثل من آرزوعه، الان هرچی بگم فایده نداره،
دست تنها بچه بزرگ کردن، دست تنها بچه مریض رو مراقبت کردن ، هیچ کس رو نداشتن، خود جهنمه
مشاورم اصرار کرد گفت درست میشه
دوباره عاشقش شدم
ولی ب ماه نکشیده دعوا راه انداخت
میدونی
نمیشه کسی رو دوست داشته باشی و هیچ انتظاری ازش نداشته باشی
از صبح تا شب مسوولیت بچه ها با منه
پدرشون هیچ مسؤولیتی درقبالشون قبول نمیکنه
من نمیتونم دوستش داشته باشم و انتظاری ازش نداشته باشم
هرجا ک بهش نیاز داشتم نبوده. دقیقا جاهایی ک نیازش داشتم نبوده
من نمیتونم کسی ک ایندشکلیه رو دوست داشته باشم
دوست داشته باشم و هی استرس داشته باشم ک حالا کی میخواد دعوا درست کنه. اذیتم کنه و...
هیچ حرف مشترکی نداریم ما
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
