بله صبر سخته و بقول معروف ادم رنده میشه تا بگذره.
اما برای مثال:
این کجا شما صبر کنی در حالی میدونی اگر ۷سال اول با فرزندت صبوری کنی بدقلقی اذیت هاو.. رو دعوا نکنی تنبیه نکنی داد نزنی و.. درعوض ۷ سال دوم یه فرزند مطیع و معقول خواهی داشت و از نظر روانی سلامته.
و از طرف دیگه خدایی هست که این تحمل ها و خشم فرو بردن هارو میبینه و جبرات میکنه!
هم این دنیاهم اون دنیانتیجه میبینه از صبرش.
یکیم هست که صرفا از روی درموندگی چون هرچی هوارمیزنه بچه براش عادی شده محل نمیده و فکر میکنه تهشم قراره بمیره نابود و معدوم بشه. صبر میکنه چون چاره ای نداره! اتفاقا ممکنه زودترم خودکشی کنه بمیره تموم شه.پیش خودش میگه خب صب کنم ک چی؟
این دوتا صبر یکیه؟
اسن دوتا آدم یکی هست؟
سرنوشتشوت چی یکیه؟