یه مقاله پیدا کردم که چند تا راه حل داده درباره مشکل کمالگرایی که اگه شما هم دارین از کمالگرا بودن آزار میبینین شاید بد نباشه بخونین.
گفته میشه وقتی میکل‌آنجلو یکی از مجسمه‌های محشرش رو تموم میکنه، بعد از گذاشتن ساعتها و روزها و حتی سالها کار روی شاهکاری که خلق کرده بوده، چون به نظرش بی نقص نبود، با پتک دست و پای مجسمه رو خرد میکنه.
خیلیها ممکنه کمالگرایی رو تشویق کنن و اون رو چیز بدی ندونن ولی واقعیت اینه که ادم کمالگرا زندگی رو در درجه اول برای خودش جهنم و در درجه دوم برای اطرافیانش خیلی سخت میکنه. اگه کمالگرا هستین (مقاله نشونه‌هاش رو توضیح داده)
اینها راههاییه که شاید کمکتون کنه:
-هدفهای کوچکتری برای خودتون بذارین. جایی بین نتیجه متوسط و خیلی عالی تعیین کنین و سعی کنین کاری رو که میکنین به قدمهای کوچکتر زمان بندی شده تقسیم کنین و تمرکزتون روی پیشبرد اونها بذارین نه روی نتیجه کلی.
-بیشتر تصمیمات و اتفاقات اطراف ما،
نتیجه‌ش مرگ و زندگی نیست. استانداردهای خودتون رو بررسی کنین و از خودتون بپرسین ایا در اون شرایط لازم هستن یا نه و انتظاراتتون رو به اندازه‌ای که اهمیت داره تغییر بدین.
سال ها زمان می‌ذاره و چون بی نقص نبود دست و پاشو خورد میکنه؟؟؟؟
این اصلا کمالگرا بودن نیست
-حواستون باشه اگه به نقطه کاهش بازده رسیدین. انرژی گذاشتن اضافه، یک ساعت دسگه روی پروژه کار کردن و … باید به تناسب نتیجه داشته باشه.
با خودتون مهربون باشین. همه ادمها حتی متخصصین هم گاهی اشتباه میکنن. دنبال رسیدن به غیرممکن بودن باعث ناامید شدن همیشگیه. کمالگرا بودن رو مثل مدال افتخار ندونین، کمالگرایی بار اضافی یک تُنی روی شماست.
-به دستاوردهاتون هرچند کوچک افتخار کنین. رسیدن به اهداف از تلاش دائمی میاد نه خواستن چیزی که به دست اوردنی نیست.انجام دادن یه کار بهتر از بی نقص بودنشه.
-مواظب تفکر «یا همه یا هیچ» باشین. سعی کنین به جاش تفکر «خوب به اندازه کافی» رو جایگزین کنین. یادتون باشه ارزش شما وابسته به اجرا و دستاوردتون نیست.
یادتون باشه لازم نیست مجسمه رو بشکنین. کمالگرایی رو کنار بگذارین تا زندگی رو برای خودتون و اطرافیان راحت کنین. با این جمله زندگی کنین: «به اندازه کافی خوبه»
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
