عشق چیزی نیست که همینشکلی به وجود بیاد عشق ساختنیه
ولی چیزی که مردم به اسم عشق معمولا میشناسن همون کراش زدن و ایناست که میگن میبینیمش دست و پامونو گم میکنیم
که اون حس جنسیه درواقع که تا ۱۴ ماه دوام داره و با دیدنش ذوق میکنی. بیشتر از اون اگه توی مدتی که با طرفی اگه عشق و اعتماد ساخته نشه دیگه هورمون اکسی توسین ترشح نمیشه و دیگه به اصطلاح عاشق نیستی چون جذابیت جنسیش برات کم شده و هیچ اعتماد و عشقی نیست که باعث بشه بازم اکسی توسین ترشح بشه
اما اگه از همون اول کلا حسی بهش نداری و بعد از چند جلسه رفت و امد حس جنسی بیدار نشد(حتی ذوق کردن با دیدنش و شنیدن صداش و... هم نوعی احساس جنسیه به طرف مقابل) پس احتمال اینکه بعد از ازدواج این حس پیش بیاد خیلی کمه و از اونجایی که این احساس جنسی از اول پیش نیومده خیلی خیلی زمان و پشتکار میبره که شما بتونین عشق و اعتماد بسازین و باید دوبرابر کسایی که بهم حس جنسی دارن تلاش کنین
به حس جنسی، عشق اولیه یا کراش هم گفته میشه برای اینکه بهتر درکش کنین، که ظاهر طرف(ویژگی های دیدنیش و شنیدنیش و بوییدنیش و اخلاقی که از خودش نشون میده و طرز صحبت کردنش و تیپش و... همش ویژگی های ظاهریشه) حرف اولو میزنه
خیلی بهتره با کسی باشین که این احساس رو همون جلسات اول آشنایی باهاش به دست بیارین چون اینشکلی ساختن عشق براتون راحت تر میشه(البته اگه طرف ادم حسابی باشه وگرنه خیلیا هم اینشکلی روهم کراش داشتن و وقتی تو رابطه رفتن از هم متنفر شدن)
ولی اگه هم این حسو نداشتین لزوما به معنی شکست نیست اگه طرف آدم حسابی باشه باهم میتونین زندگی و عشق و اعتماد خوبی بسازین(مثلا تو خیلی چیزا تفاهم داشته باشین و مراقب هم باشین و هوای همو داشته باشین، هدفاتون یکی باشه و به هم احترام بذارین و....) کم کم این حس عشق اولیه، کراش، حس جنسی توی شما پدیدار میشه