خطاب به اونایی که دیگه نمیکشن این حجم از فکر و خیال رو💔

اینکار بشدت لازمه انسان در اصل باید  این جور میبوده  .ماها الان ماشینی و عادت وار و بر حسب چهار تا صدا از حنجره و کلام و الگوهای تکرار شونده دنیا و خودمونو محدود درک میکنیم. مثال میزنم وقتی تو میخوای به گل فکر کنی فقط یک نوع گل رو تصور میکنی و اگر به گل اساره کنی از حنجره ات دو اوا با حروف گ و ل رو به هم مبچسبونی .اما تو  از چه بود گل و انواع گل و درک اینکه گل بودن چگونه هست هیچ اطلاعی نداری .خب این درک ماشین وار هست توسط واسطه ها انجام میشه و ربطی به طبیعت و حقیقت اون گل نداره این مثال رو بیار به شناخت خودت و دنیا و درکش ببین چقدر محدوده این نوع از بودن انسان .اما چرا ؟اصلا درک کننده که هست ؟ما به قوه ی درک کننده کاری نداریم و داریم ضعیف ترش هم میکنیم ..اینکار که گفتی چرا ضرورت داره در اصل  یعنی برگشتن به اصالت وجود و ضرورتش رو فقط اونایی که خوب در طبیعت و هوشمندی دنیا و موجودات دیگرش مشاهده کردن میفهمن  . رنج انسان به سبب سو استفاده از قوه ی ماشینی که فکر و کلام که از حروف و آوا تشکیل شده .. هست ، .معناشو بیشتر  کسایی که تا گوشت و استخون دنبال حقیقت و چه بودن انسانن درک میکنن .بقیه هم درک میکنن اما فقط مواقع سختی و درد و رنج یا از دست دادن عزیزان .. اونوقته که انسان میگه من چی ام اصلا دنیا برای چیه برای چی باید زجر بکشم .؟کیه که داره زجر میکشه ؟ایا من واقعی ام  ؟ ..طبیعت زندگی مدام تلاش میکنه تا مارو بسمت اصالت وجودی بکشونه و اگر بیدار نشیم ممکنه مغز ما از شدت رنج و فشاری که اینهمه فکر  و حس  که روش هست تصمیم به قتل و کشتن جسم بگیره حق هم داره چون بنا نبوده یک هستی رو در یک جمجمه بگنجونیم با افکار من دراوردی و متفاوت ..ببین فقط چند زبان وجود داره و ما هنوزم در تعارض و اختلاف و نفهمیدن خود و دیگری هستیم .تمام مشکلات انسان خارج شدن از محدوده ی اگاهیه .غافل به نیروی اگاه ذاتی  و درون آن نماندنه .تمام مدت توجهش به سمت قوه ی خیال و بیرونه.از خیال پرداز و چگونگی پردازش اطلاعی نداره فقط مثل یک ساعت کوکی به بیرون اگاهه .اما نکته ی جالب اینجاست که میشه توجه رو متوجه خودش کرد و دیده و لمس شده که چه اتفاقاتی بعد از این برای انسان میوفته .مخلص کلام کل دین ها و اموزه های آینده روان شناسی  که متاسفانه توسط انسان ماشینی ،درک نشده  همینه .چرا دین میگه بمیرید قبل از انکه میرانده شوید منتها برا فهم مردم چون به حیطه ی کلام کشیده شد بشدت درونش تفرقه و نظر و محدودیت افتاد و ..اگر انسان به قوه ی توجه مسلط بشه تازه فردیتش شروع شده و با بخش جدید و عجیبی از خودش رو به رو میشه که منبع خلاقیت و شهود و عقل های والاتره تا  برس درک انچه هست ..وحدت و سناخت عقل و..

بعنوان تحقیق 

کردن و دونستن بیشتر یا حتی تمرین ..

کتاب کار کردن از جیمز وستلی در این باره هست یعنی کار کردن روی نیروی توجه.

تحول ممکن باطن رو هم اگر دوست داشتی بخون ولی برای درکش باید یواش و اهسته و با مکث خوند چون یکم سخته.

به محض فهمیدن  اصل موضوع و سادگیش .یکدفعه رخ میده .حالا بعضیا در عرض چند روز ساعت یا سال میفهمن.بله تجربه کننده ها که زیادن .پس اینهنه عارف در دنیا زیست کرده چطور به معرفت یا شناخت رسیدن. منتهای مراتب ما فکر میکنیم که اینا آموزه های اخلاقی و مثبت گرایانست یه ادمی از سر شکم و دل رنجودگی میگه بیا خوب باشیم .در صورتیکه عقل وقتی به وحدت میرسه انواع بودن های ناقص رو شناسایی میکنه و سعی داره دور کنه اما باز توسط باسنده های انسانی ،بد برداشت میشه این اموزش ها ..اونا فقط پرسیدن و عمیق شدن و درک رو مستقیم و بی واسطه کردن. اینم بگم زبان ناخوداگاه سمبل هست  اولین مراتبش صحبت ناخوداگاه با انسان توسط این سمبل هاست .مثلا نهنگ ..دریا ..شیر ..اینا هر کدوم  معنی رو داره و لفظی نیست مثلا یونس در شکم نهنگ در دریا .یا مثلا دیدن مادر یعنی عشق و محبت یا مدر یعنی اقتدار  و اراده  اینجوریه که اوایل  به واسطه ناخوداگاهت کمک دریافت میکنی رویای صادقه میبینی ..شهودت قوی میشه ..استعداد نهانیت رو میفهمی ..هدف و رسالتت رو زندگی میکنی. د بندِ صدای  فکر نبودن خودش یک دنیایی هست که کم نبودن تجربه گرانش.حالا درسته عمق های مختلف داره اما ..