ساوج جون اینجا فقط بازی درمانی دارن تو شهر ما. دستت درد نکنه نوشتی چه کارائی انجام می دی. من مرتب می یام سر می زنم به این تاپیک. شوشوی من خیلی محکم و امیدواره می گه اصلا من دلم می واست همچین بچه ای داشته باشم چون کلا اینجور بچه ها خیلی راسنگو و خاص هستن و خیلی هاشون هم آدمهای موفقی می شن. مث اینکه نیوتن و انیشتین یه رگه هائیشو داشتن. در هر صورت توکل به خدا هر کاری از دستمون بر می یاد می کنیم براشون. دختر من خیلی هم به موسیقی علاقه داره و خیلی هم زود حفظش می شه
این دفعه یک روانشناس دیگه که دخترمو دید گفت آسپرگر نیست چون که رنگها رو کامل می شناسه و پازلش هم خوبه.بازی کردنشو که دید همون موقع دخترم عروسکشو گذاشت روی صندلی و بوسید و گفت دیگه نمی تونم بگم آسپرگر هست ولی به نظرش ما زیاد تلویزیون گذاشتیم ببینه و نوع زندگی ما باعث شده که اینجوری باشه. خودم و شوشو که فکر می کنیم ژنتیکی باشه . دوتامون تو بچگی اهل کتاب خوندن زیاد بودیم و زیاد با دیگران قاطی نمی شدیم. دخترم هم خیلی وقت می ذاره برا کتاب نگاه کردن و شعراشو خوندن و ....
خلاصه اینکه هنوز استرس دارم
خلاصه اینکه هنوز استرس دارم
ولی هنوز نمی دونم مشکلش چیه که درخواستهاش از ما و محاوره اش کم هست و ضمنا هنوز پوشک هست
یه دکتر خوب که تو شهرمونه مسافرته و آخرای شهریور می یاد منتظرم نظر نهائی رو اون بده. ولی تا اون موقع با دخترم بازی های مختلف می کنیم و بیشتر باهاش حرف می زنیم. یکی از دوستام راهنمائی جالبی کرد گفت تو خیلی به آموزش دادن بهش اهمیت دادی آموزشو کنار بزار و هر چی می تونی باهاش بازی های ساده و خنده دار بکن
سلام...ببخشید من همه تاپیکا نخوندم چون کار دارم..فقط یک چیزا خواستم بهت بگم پسر یکی از دخترعموهام این مشکلا داشت تاسه سال و نیم حرف در حد بچه یک ساله میرد...روابط اجتماعی صفرررر....ارتباط چشمب اصلا برقرار نمیکرد...به غذاها حساس بود...مدام با دستاش توی هوا یه چیزهایی رسم میکرد و یه چیزهای نامفهومی میگفت...دختر دایی همسرم هم به مراتب کمتر این مشکلا داشت و دقیقا هم همسن بودند.
دختر عموی من از همون سه و نیم سالکی کاردرمانی،مشاوره و...را شروع کرد دایی همسرم و خانمش تازه چهارونیم سالکی بردندش گفتاردرمانی...وحتی وقتی من بهشون پیشنهاد دادم بهشون برخورد...اما دخترعموم با تلاشی وصف نشدنی زحمت کشید و با پسرش کار کرد.نتیجه :پسر اون هییییییییییییییییییییچ فرقی با بچه های معمولی نداره مدرسه معمولی میره و فقط کمی پرخاشگره...دکترش گفته بود من باید به توی مادر مدال افتخار بدم.اما دختر دایی همسرم از امسال که باید بره سوم دیکه مدرسه معمولی قبولش نکردند.
سرتا درد اوردم....منظورم اینه که نترس...بهش برس...این بچه ها بازیهای مخصوص باید باهاشون بشه..کاردرمانی را در یک جای مطمین شروع کن.پسر ده=ختر عموم بیش از نیمی از نشانه های کودک مبتلا به اوتیسم را داشت!!!اما الان عالیییییییییییییه.
خودتا قوی کن ...و براش خیلییییییی وقت مطابق نظرانت دکترش بزار..موفق باشی
دختر عموی من از همون سه و نیم سالکی کاردرمانی،مشاوره و...را شروع کرد دایی همسرم و خانمش تازه چهارونیم سالکی بردندش گفتاردرمانی...وحتی وقتی من بهشون پیشنهاد دادم بهشون برخورد...اما دخترعموم با تلاشی وصف نشدنی زحمت کشید و با پسرش کار کرد.نتیجه :پسر اون هییییییییییییییییییییچ فرقی با بچه های معمولی نداره مدرسه معمولی میره و فقط کمی پرخاشگره...دکترش گفته بود من باید به توی مادر مدال افتخار بدم.اما دختر دایی همسرم از امسال که باید بره سوم دیکه مدرسه معمولی قبولش نکردند.
سرتا درد اوردم....منظورم اینه که نترس...بهش برس...این بچه ها بازیهای مخصوص باید باهاشون بشه..کاردرمانی را در یک جای مطمین شروع کن.پسر ده=ختر عموم بیش از نیمی از نشانه های کودک مبتلا به اوتیسم را داشت!!!اما الان عالیییییییییییییه.
خودتا قوی کن ...و براش خیلییییییی وقت مطابق نظرانت دکترش بزار..موفق باشی
حتما پیگیری می کنم و بیشتر وقت می زارم براش. اول از هر چیز باید روحیمو قوی کنم. ممنون آزاده جون از راهنمائیت. خوشبختانه نقاط قوتی هم داره دخترم که جای امیدواری داره
من الان توی کتاب میخوندم بچه های اوتیسم تا 4 سالگی حرف نمی زنند اما نوشته های شما رو که خوندم دیدم بچه هاتون همه حرف می زنند
خوب هر بچه آروم و خجالتی رو که نمیشه اسمش رو گذاشت اوتیسم
خوب هر بچه آروم و خجالتی رو که نمیشه اسمش رو گذاشت اوتیسم
سلام دوستان من یک نفر خیلی خیلی نزدیک رو دارم که اتیسم داره و 10 سالشه. مادر هر کاری فکر کنید کرده و تمام این موسسه ها و آدمها رو میشناسه از بس رفته و امده. من فکر می کنم اگر کسی با یک بچه اتیسم زندگی کرده باشه به راحتی می تونه تشخیص بده یک بچه دیگری اتیسم هست یا نه. بقیه دکترها و ... از روی کتاب و علم می گویند ولی مادری که حس کرده بهترین مرجعه. اگر کسی اطلاعات دقیق می خواهد بهم ایمیل بده.
الان چند تا متن انگلیسی خوندم در مورد آسپرگر که به نظر می آد تشخیص واقعیش در 6 تا علامت باشه که همش باید وجود داشته باشند . ضمنا از 3 سال به بعد تشخیص داده می شه. هنوز دخملی من 3 سالش نشده و من بعضی علائم رو توش می بینم. راستش توی خودم و چند تا از بستگان هم بعضی علائمشو می بینم!!!!! به این نتیجه رسیدم که خودم هم این همه سال تا حدی آسپرگر بودم و نمی دونستم!!!!
البته دو تا از فامیلای نزدیکمون که پزشکن می گن بچت چیزیش نیست البته فقط از علامت های ظاهریش می گن و معاینه دقیق نکردن. متاسفانه شاغل هستم و دکترها هم خیلی بد وقت می دن. فعلا روانشناس کارشناس ارشد که باهاش 2 جلسه بازی درمانی کرده می گه یک رگه هائی از آسپرگر رو نشون می ده... شوشو هم کلا می گه من دارم گیر الکی می دم و هر بچه ای یک خصلتی داره.
نی نی جون تفاوت اوتیسم هم با آسپرگر همینه که آسپرگر ها تا 2-3 سالگی تاخیر خاصی در کلام و رشد نشون نمی دن و خیلی هاشون هم هوش طبیعی یا بالا دارن به خاطر همین تشخیصشون مشکلتر از اوتیسم هست
سلام...بچه ها نمی دونم من تو صفحه های قبل نظر دادم یا نه ولی تشخیص خیلی دقیق درست اسپرگر و اوتیسم و اس ای دی و....کار هر کسی نیست من توصیه میکنم اگرم تهران نیستسد یه وقت بزارید بیاین یرید مرکز کاردرمانی رشد پیش دکتر ابراهیم پیشیاره یا خانم دکتر کتاییون خوشابی...به نظر من مطمئن ترین تشخیص رو دارن...و دوباره:پسر من از 2 سالگی تا 5 سالگی همین جوری تو اسپرگر و اس ای دی بود ولی حالا که 8 سالشه اصلا هیچ نشونه ای نداره واقعا گاهی ما هم زیادی حساسیم
روانشناس به ما گفت تا سه هفته بچه را روزی دو بار یک ساعت قبل از خواب ماساژ با روغن بادام بدید به مرور زمان خیلی خوب خواهد بود بعد از سه هفته روزی یک بار و بعد یک روز در میان.
فردا قراره دخملی رو ببرم یه متخصص روانپزشک خوب نظر قطعی رو بده. تازگی ها خیلی بدحموم شده و جیغهای بنفش می کشه تو حموم.
فردا قراره دخملی رو ببرم یه متخصص روانپزشک خوب نظر قطعی رو بده. تازگی ها خیلی بدحموم شده و جیغهای بنفش می کشه تو حموم.
من اگه می دونستم چه آینده ای این بچه ها خواهند داشت خیلی خیالم راحتتر بود. به قول یک دوست خیلی خوبم می گفت اینقدر دنبال اسم نباش قدیما که این اسامی نبود می گفتن یکی کنده یا منزویه. به هر صورت اونها هم خدائی دارن و زندگیشونو می کنند. من خودم یک هوش متوسطی داشتم در بعضی زمینه ها و الان دکتر هستم و رانندگی یاد گرفتم که خیلی ها با هوش زیادتر نتونستن. پس پشتکار و امید به خدا خیلی موثر هست.
من مطمئنم با پشتکار و ایمان به خدا می تونیم این مرحله رو پشت سر بگذاریم فقط کافیه که اینو بدونیم که هیچ چیزی قطعی نیست و این بچه ها هم ربات نیستن انسان هستن و با محیط خوب خیلی می تونن شکوفا بشن
سلام
کسی هست به من کمک کنه؟
خیلی غمگینم
کسی هست به من کمک کنه؟
خیلی غمگینم
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
