بچه های پزشکی

ببین کلا زندگی مشترک و بچه دار شدن و بچه داری کردن، اننننقدر سختی هاش زیااااده، که اتفاقاً بعد بچه پزشکی برا من آسون تر شد.....

همه ی کسایی که بچه دارن همینو میگن ولی متأسفانه تعدادشون کمه....

بعد وقتی تو یه بچه دو ساله و یه شوهر داری که چشمشون به حال توئه، مجججبوری حالت خوب باشه مجججبوری هیچ وقت تو فاز دپ نری. حتی اگر یه بخش و بیفتی.

واقعاً انقد مجبوری، بعد یه مدت عادت می‌کنی ناخودآگاه خیلی زود حالت عادی میشه حتی با وجود بدترین مشکلات... یعنی انقد الکی وقتی به شددددت غمگین بودی، بازم ادای خوشحال ها رو درآوردی و با بچه ت گرگم به هوا بازی کردی، بعد یه مدت مغزت ناخودآگاه همه چی رو ایگنور می‌کنه . مثلاً تو بیمارستان سر راند استاد له ت می‌کنه جلو مریض همراه مریض پرستار رزیدنت و و و، ولی تو بعد یه ساعت انننگاااار نه انگار.

ولی حالا یه چیزی بگم من نمیدونم‌چرا از روز اول خودمو‌ آماده کرده بودم برای شستن🤣برای همین خیلی راحت پذیرفتمش و اصلا ناراحت نمیشم وقتی میشورنم 🤦🏻‍♀️دیگه کاملا عادی شدت 🤕

اره من خیلی وقتا برای مامان و بابام غر میزنم هی میگم من دیگه نمیتونم و فلان اونا هم میگن حالا یه ترم مرخصی بگیر ولی خودم اصلا راضی نمیشم عقب بیوفتم 

کمال گزایی چه کارها که با آدم نمیکنه 🤦🏻‍♀️

 من وقتی به این فکر میکنم که دندون درسش راحت تره و شیفت شب نداره میگم کاش دندون میرفتم اما وقتی به علاقم و شغل پزشکی نگاه میکنم پزشکی رو انتخاب میکنم البته الان تا خرخره توی درس گیر کردم ولی واقعا پزشکی یه چیز دیگست