🌺 اهمیت اهلبیت(ع) و جایگاه بیهمتای حضرت زهرا(س)
در عالم هستی، خداوند برای هدایت انسانها نشانههایی قرار داد؛
نشانههایی روشنتر از خورشید…
این نشانهها همان اهلبیت پیامبر(ع) هستند؛ چراغهایی که اگر خاموش میشدند، جهان در تاریکی فرو میرفت.
بین همهی این نورها، حضرت زهرا(س) جایگاهی دارد که هیچچیز با آن مقایسه نمیشود.
او تنها دختر پیامبر نیست؛
او ریشهی تمام ولایت است.
اگر پیامبر تنهی درخت هدایت است، فاطمه(س) شاخهای است که تمام میوهها و برگها از آن پیدایش یافتند.
این حقیقت را باید فهمید:
بدون فاطمه(س)، نه حسینی بود، نه حسنی، نه زینبی… و نه حتی دوازده امامی که تا امروز جهان را زنده نگه داشتهاند.
و همین جایگاه بزرگ بود که دشمنانِ حق را ترساند…
نه از یک زن، بلکه از جایگاه انقلابی یک حقیقت الهی.
از نوری که اگر میماند، ظلم فرصت قد علم کردن پیدا نمیکرد.
شهادت حضرت زهرا(س) تنها یک حادثهی تاریخی نبود؛
یک ضربه به ستون نورانی هدایت بود.
دنیا آن روز از نور تهی نشد،
ولی دل عالم خم شد؛
چون مادر ولایت را آزردند،
کسی را که پیامبر دربارهاش فرمود:
«فاطمه پارهی تن من است.»
با رفتن زهرا(س)، اشکهای علی(ع) آغاز شد،
و راهی باز شد که در نهایت به کربلا رسید…
و حسین(ع) نیز همان نور مادر را در میدان عاشورا فریاد زد.
اهلبیت(ع) اهمیتشان در این است که:
راه خدا بدون آنان راهی کور است.
فاطمه(س) به امام دفاع داد،
امامان به امت روشنی بخشیدند،
و این سلسلهی نور تا آخرین حجت، امام زمان(عج)، ادامه یافت.
اگر فاطمه(س) نبود،
نه امامی میماند،
نه امتی هدایت میشد،
و نه زمینی که منتظر قائم آلمحمد(عج) باشد.
پس تمام ماجرا یک حقیقت را فریاد میزند:
🌺 زندهبودن شیعه یعنی زندهبودن یاد فاطمه(س)؛
و زندهبودن یاد فاطمه یعنی ادامهدادن مسیر نور،
تا روزی که فرزندش، صاحبالزمان(عج)، بیاید و جهان را همانگونه که مادرش دوست داشت، سرشار از عدل و نور سازد.